Atxikimendu insegurua eta genero rolak pertsonarteko ... - Euskara

1. kapitulua. Mendekotasuna 27
Fernandez Villanueva, 1989). Siegelen (1988) lanak beste autore batzuek (Gilligan,
1982; Jordan, 1984; Stiver, 1984) zabaldutako bideari jarraitzen dio askatasuna eta
autonomia garapen helduaren helburuak dituen balore-sistema androzentrikoa
zalantzatan jartzean. Psikologia feministatik garapen eredua mendekotasuna eta
askatasuna kontzeptuei aplikatuz gero, funtzionamendu heldua duen pertsonaren
askatasunaren barnean interdependentea izateko gaitasuna sartzen da. Ez-objektiboak
baino, partzialistak direla esan behar dugu zeren eta ez baitituzte kontutan hartzen
mendekotasunaren alde ez osasuntsuak. Euren baieztapenetan esaten dute unibertsala
maskulinoa dela eta horregatik kritikatzen da mendekotasuna, femeninoa delako. Esan
daiteke indar handiena femeninotasuna eta emakume izatea banantzean jartzen dutela,
mendekotasunak duen konnotazio negatibo ekidin nahi dutelako. Feminismotik
mendekotasunaren ezaugarri negatiboak arbuiatzen dira, eta patologizatzea eredu
androzentrikoen parametroetan zentzua du teoriko horientzat. Hala ere, gizarteak
patologizatuko balu ere, ez dugu inoiz ahaztu behar emakumeak gizarte honetan bizi
direla, eta dituzten aukerak hauexek dira: edo (1) gizartea bera ukatzen dute bere
eskema guztiak aldatuz. Subjektu bakar batentzat eginezina litzatekeen iraultza, alegia;
edo (2) gizartean osasuntsu eta orekan bizitzeko erabakia hartzen dute desgaste
pertsonal minimoa izateko.