Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 69
Hitz batean, hezitzailea bere aurrean duena ez du ebaluatzen ezta epaitzen ere.
Harreman-trebetasun honi esker agertzen duen jarrera ez da autoritarioa, ebaluatzailea eta
indiferentea (Andersen eta Merril, 1997), modu akritiko batez agertzen dela esan dezakegu
(Vanaershot, G. 1997). Hau da:
“Si realmente el maestro es capaz de sentir “aprecio” por los demás, entonces no verá necesario
prejuzgarlos ni evaluarlos. Es este aspecto de la actitud lo que implica que el profesor no se
preocupe por el alumno o aprendiz, de una manera posesiva, sino que se llevará a cabo de un
modo incondicional, sin entrar en consideraciones ni reservas de valoración” (Casanova,
1990:18).
Modu horretan, bestea pertsona integraltzat hartzen du. Izaki inperfektu eta berezkotzat,
bere sentimendu eta ahalmen guztiekin, baita bere akats eta argi-ilunekin ere.
Hezitzaileari hezigaien zoriontasuna interesatzen zaio beste ezeren gainetik (Beinfield
eta Korngold, 1999). Era horretan hezitzaileari lanaren helburuak lortzea bezainbeste, edo
gehiago, kezkatzen dute hezituen bizipenek. Garrantzia itzela ematen die subjektuen kezkei
eta arazoei. Horrexegatik, bada, bere pentsamenduak eta sentimenduak erraz adierazten
ditu. Hau da, kalitate hau pertsonen arteko konexioa eta lotura-iturria da; besteekin
erlazionatzen garenean modu positiboan izateko aukera eskaintzen digu, hezitzaileak
hezituari bere barne-barneko sentimenduak adierazten dizkiolako.
“He descubierto que cuanto más auténtico puedo ser en la relación, tanto más útil resultará esta
última. Esto significa que debo tener presente mis propios sentimientos, y no ofrecer una fachada
externa, adoptando un actitud distinta de la que surge de un nivel más profundo o inconsciente.
Ser auténtico implica también la voluntad de ser y expresar, a través e mis palabras y mi
conducta, los diversos sentimientos y actitudes que existen en mí”. ( Rogers, 1996:41; letra
etzana nirea da).
Esan nahi baita kalitate hau eskuragarri duten hezitzaileek subjektutzat hartzen dutela
bestea eta ez objektutzat (Andersen eta Merrila, 1997)
Horrek sekulako eragina izan dezake bestearengan; hots, beste pertsonarengan
sentimendu positiboak eragin ditzake. Eragin hori bestearenganako orientazioak
ahalbidetzen du.
Ondoan duenaren ontasuna nahi izateak hainbat ezaugarri edo gaitasun agertzeko
aukera ematen dio trebetasun honek hezitzaileari (Eisenberg, N eta Strayer, J. 1992); hala