Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 57
pazientzia agertzea. Estilo hau agertzean, zerbait egiteko eta aldatzeko edo
mugiarazteko erarik onena ezer ez egitea dela pentsatzen du hezitzaileak, hau
da, subjektu batek x helburua lortu behar duela uste badu, bada xede hori lortzea
arren ez ditu eginahalak egingo; nolabait esate arren, denborak eta egoerak,
patuaren zamak alegia, bere lana egin dezan utziko du. Horrek ez du esan nahi
hezigaia bakarrik utziko duenik laissez faire ikuspegi pedagogikoak aldarrikatzen
duen legez, ez horixe. Kalitate honen bidez, hezitzailea erretiratu egiten da, baina
berehala eskaintzen du bere laguntza hezigaiak hala eskatzen duenean;
elementu honi esker hezigaiak hezitzaile beti bere “ondoan” dagoela sentitzen du.
- Horri guztiorri esker, hezitzailea ez da obsesionatuko helburuekin. Hots, ez ditu
jarriko bere helburuak beste ezeren gainetik, pertsonaren ondoan egoten denez,
pertsonarekin egotea da gehien gustatuko zaiona. Geroan kokatuta dauden
helburuak ez ditu gustuko estilo honetara hurbiltzen den hezitzailea, oraina da
bere xedea. Hezitzaileak badaki, sentitzen du eta hala egin ere, noiz gelditu eta
zain egon, noiz utzi egoerak bere kabuz joan daitezen, noiz den komenigarria
“hainbat gauzetaz ez ohartzea” eta noiz egin atzera esku hartu beharrean.
Ezaugarri horiek guztiak, gure iritziz, oinarrizko trebetasunak dira hezkuntzapraktikan,
izaera pedagogiko eta didaktiko indartsua dute.
Harreman-trebetasun hau eskur due hezitzailea ohartzen da batzuetan zerbait egiteko
modurik onena ezer ez egitea dela; hots, hezitzaileak bere jarduera edo esku hartzea
atzeratzea edo saihestea baduela balio pedagogikorik. Ezer ez egite horrekin, hala ere,
zerbait egiten da, balio pedagogiko duena gainera (Van Manen, 1998)
Horregatik guztiagatik, estilo hau agertzen duten hezitzaileek unean-uneko egoerari
erreparatzen diote beste ezeren gainetik, ez diote geroari begiratzen. Bizitzen ari den
mementoari emango dio garrantzia, orainari, ez geroari. Mementoko egoera eta bizipena
interesatzen zaio beste ezeren gainetik, ez etorkizunak edo geroak dakarrena. Horrela, une
jakin bakoitzean disfrutatzen saiatzen da, eta ez du presarik, nolabait esatearren, ez duelako
inora joan beharrik. Gerorako xede finkorik ez izateak eta, arestian aipatu legez, horiekin ez
itsutzeak unean uneko egoerarekin konektatzea eta bertan gustura sentitzea ahalbidetzen
dio.
Ondoko hitzok oso lagungarriak dira kalitate honen nolakotasuna ulertzeko, bertan
ibilbide bat estilo honetatik abiatuz nola eginen genuke azaltzen da, eta horrek, gure ustez,