Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 38
Ohiko jarrera edo tipo hori psikean modu esanguratsuan eragiteko gai diren eragile guztien
emaitza da. Hau da, heziketaren ondorio, ingurunearen baldintzen ondorio, bizitzan izandako
baldintzen ondorio, norberak bere garapenean eskuratutako ezagutzen ondorio, nozio
kolektiboaren ondorio eta abar. Horren guztiaren ondorioz egituratzen da tipoa.
Pérez eta Gimenoren arabera (1988) hezitzaile baten pentsamendua eta jokaera ulertu
ahal izateko, subjektu horren sare-ideologikoan eta sinesmen kategorietan arreta jarri behar
dugu, horiek direlako, hain zuzen ere, bere mundu ikuskerari zentzua ematen diotenak, bai
eta bere heziketa praktikari berari ere. Hau da, hezitzailearen lanaren gakoetako bat “nola
egina dagoen” izango da, “nolako da norbera” azken batean, horrek zedarrituko baitu, neurri
handi batean, hezitzaileak bere zereginetan edukiko dituen harremanen kalitatea
Norberak berez dituen nolakotasunak agertuko ditu besteekin harremanetan
dagoenean. Hau funtsezko kontua da, Pérezek eta Gimenok (1988:44) argi eta garbi uzten
dute:
“... en casi todos los trabajos se acaba reconociendo el influjo determinante de esta base o
sustrato ideológico, omnipresente, aún de forma tácita, y precisamente por ello, en todos los
procesos de pensamiento y actuación del profesor en el aula”.
Norberaren sustrato ideologikoaren edo estiloaren eragina egiten dugun edozein
ekintzetan agertzen da, eta nolabait esatearren, gure izaeraren ezaugarri bat
nonhaikotasuna edo omnipresentzia da. Norbanakoak egiten dituen jardueretan bere “ukitu
propioa” emango dio. Estiloa adierazi gabekoa da, isila. Hau da, ohartu gabe hainbat eta
hainbat gauza egin eta esaten ditugu, non geure izaeraren arrastoa hor doan, eta besteekin
aurrez-aurre erlazionatzen garenean, trebetasun gisa agertzen dira. Gehienak modu
inkontzientean egiten ditugu. Ezaugarri-multzoa gurekin doa nahi edo nahi ez. Gu gara,
azken batean. Geure izaerak eta “ukitu propioa” gurekin doa, edota alderantziz, nahi dugun
moduan uler dezakegu.
Azken batean, norberak bere buruaren ezagutza sakonagoa duen heinean besteekin
eraikitzen dituen erlazioetan eragin positiboa izateko aukera du. Era honetan, hezkuntza
alorrean tipo psikologikoekin lan egiteak hezkuntza-praktika bera hobetzeko egoeran jar
gaitzake; hezkuntzaren mamira zuzentzen baititugu gure ahaleginak: ni besten aurrean nola
agertzen naizen memento jakin horretan. Finean, nik neure burua hobeto ezagutzen badut,
modu egokiagoan kudea eta bidera ditzaket nire harremanak.