Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Eranskinak:agiriak 467
atera direla, halere, oraindik oso lanbrotuta ikusten dut dena, saiotik hogeita lau ordu eskas oraindik
pasa ez direlako. Denborak bere lana egin dezan utziko dut, eta berriro helduko diot.
Aste bete pasa da Debako azkeneko saiotik, eta ordutik hona honako hausnarketak egin ditut.
Funtsezkoa iruditzen zait lehenbailehen idaztea.
1) Azkeneko formazio-saioaren egitura oso zurruna izan zela uste dut, eta hortxe dago gako
nagusi bat. Oro har itxura hori hartu dute orain arte saioek, hau da, nik egituratu dut dena, eta
gutxi asko aldez aurretik ezarritako urratsak eman ditugu; horrek ez du esan nahi nora iritsiko
ginenik aldez aurretik nekienik, zein urrats emango genituela argi nuela besterik ez. Ideia
horrek asko baldintzatu du azkeneko formazio-saioa Deban. Ez dut utzi zirrikiturik, eta denok
gustura egon garen arren, nik programatutakoa eta sekuentziatutakoa aurrera ateratzen
saiatu naiz, eta ariketak edozeren gainetik egin behar genituela argi nuen. Horrek guztiak,
batez ere hirugarren ariketan, luzeena eta nukleoa zena, itxura zurrun, itxi eta egituratuegia
eman dio saioari, nire aburuz; hortik, seguruenera hezitzaileek bizi izan duten tentsioa, eta
ariketa egin behar izatea egiteagatik. Hortik, argi geratu den moduan, ez dago aurrerapenik,
ez dago ikasbiderik.
2) Ariketak ezin dira egin itxura eta egitura zurrun eta hotz batean. Azkeneko egunean Deban
bagenekien zertarako egiten ari ginen ariketa, baina zerbait falta zen, hirugarrenak
lehenengoak eduki zuen freskotasuna eta alaitasuna ez zuen eduki seguruenera. Nolabait
esateko modu estatiko, monolitiko eta mugiezinean planteatu nuen saioa.
3) Nire ustez, ariketak saioaren bilakaeraren arabera txertatu behar ditut. Formazio-saioak berak
esango digu nondik nora joan behar dugun, eta horren haritik ariketa batzuk aproposagoak
izango dira beste batzuk baino et horiek egiten saiatu behar dugu; baina inolaz ere aurretik
programatutakoa modu zurrun eta estatiko batean egiten. Gerta daiteke, aurretik hitzartzea
zenbait ariketa egingo ditugula datorren saioan, baina hori ere ez da nahikoa arrazoi, niretzat,
zurruntasunari heltzeko, egoerak berak, hezitzaileena eta nirea, esango digu hitzartutako
ariketa guztiak egingo ditugun, bakan batzuk, edo beste zerbaiti lehentasuna eman behar
diogun.
4) Saioek, hezitzaileentzako diren neurrian, praktikari berari lotuta egon behar dute. Nolabait,
tailerretako isla izan behar dute, fokua, betiere, hezitzaileak izanik. Horrek, esan nahi du
praktikaren ezaugarriek agertu behar dutela formazio-saioetan (sorpresa, bide bat edo bestea
hartzeko erabaki beharra, umorea...), eta horiek ez zirela azaldu, inondik inora, azkeneko
saioan.
5) Hasierako hiruzpalau formazio-saioek eduki zuten “ez dakigu nora iritsiko gara” osagarriaren
proportzioa galdu egin du azkenekoak. Ariketak eduki izan ditut buruan, eta nola edo hala
egitea zen nire helburua, alde horretatik, ariketak teknika moduan erabili ditut, eta itsutu naiz,
nonbait berehalako emaitzak eta pozgarriak emango zituelakoan.