Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Eranskinak:agiriak 436
Sentsazio hori sentitzen dudanean, gaztetxoak gauza berriak esperimentatzen ez direla ari,
Suarekin saiatzen naiz zirrara agertzen, baina jarduerak tajuz egiten ez baditut eta tailerren eremua
ongi zehazten ez badut, uste dut azkenean gaztetxoek gogogabetzen bukatuko dutela. Horrela
jarraituz gero, ezer berririk ez die eskainiko proiektuak, eta kalean egin dezaketena egitera badatoz
azkenean kale kantoian bukatuko dute; hots, lagunekin hitzaspertaun egoteko ez dute Kuadrillategiren
beharrik.
Beraz, Lurra eta Suarekin azaltzen naiz nire dinamizazio lanean, baina neurritik kanpo. Horrek
giro ona eta erosoa sortzeko balio izan du, baina hainbat gauza ahul samar ikusten ditut nigan.
Zehaztuko ditu zein diren, eta kontuan hartu aurrekoekin elkar eraginean daudela.
Alde batetik, zenbat eta jarduerei etekin gutxiago atera, orduan eta gogo eta indar gutxiago
izaten dut horiek prestatzeko eta antolatzeko. Eta nahiz eta gazteek beraiek proposatu tailerraren gaia
ez dut indarrik antolaketa lanerako. Egur falta nabaria dut. Asko kostatzen zait, ahalegin ikaragarria
egin behar izaten dut, jarduera bat antolatzeko egin behar diren betebeharrak praktikan jartzeko: hau
lotu, harekin hitz egin, lokal hura eskatu..., bai Kuadrillategin bai eguneroko bizitzan ere. Horrelako
dinamikan aritzea zama handia da niretzat. Nahiz eta jakin erritmoa ez dela handiegia izango,
mugimenduan hasteak benetan zamatu egiten nau. Tailerretarako ideiak baditut, eta asko gainera.
Gazteekin makina bat gauza egingo nituzke, eta batzutan beraiei proposatzen dizkiet, baina horiek
antolatu eta gauzatu behar direnean lotu egiten naiz. Gelditu. Zama handia bizkar gainean edukiko
banu bezala. Antolaketak burua eta gorputza nekatu eta lausotzen didate.
Horrexegatik, Sua badudanez, badakit jarduerak erabat ez lotu arren, nire hitzekin, irribarrea
eta umorearekin tailerra aurrera aterako dudala eta gazteak gustura sentituko direla. Modu honetan,
Egur falta izateak eragiten didan hutsunea, gehiegi dudanarekin, Suarekin, estaltzen dut; izan ere,
hori baita egiten dudana: Egurrean dudan gabezia estali, baina ez dut berau elikatzen, orekatzen edo
bertan dudan hutsunea betetzen. Ez dut Egurrik nire baitan, eta ez dut agertzen nire dinamizazio
estiloan.
Bestetik, esperimentatzen hasi naiz sentsazio berri batekin eta, bide batez hausnartzen ari
naiz ere. Sua eta Metalarekin zerikusia du, gehiegizko Suak nola eragozten duen Metala azaltzea. Niri
behintzat, nabarmen gertatzen ari zait hori tailerretan. Hau da, Sua neurriz kanpo agertzean, beti
gazteen nahietara makurtzea eragiten dit, ez dut indarrik hainbat egoeren aurrean gauzak argi eta
garbi esateko gaztetxoei, beraiek mintzeko edo oso oldakor azaltzeko kezka daukat. Hau da, zerbait
esan behar diedanean beti pentsatzen dut gazteak nola sentituko diren hori entzutean, nire hitzek zernolako
eragina edukiko duten beraien aldartean. Era horretan, beraiek gustukoak dituzten gauzak
entzun ditzatela atsegin dut, bai ahots tonuagatik baita esaten dudanagatik ere: gauza alaiak,
umoretsuak... Egia esan, bihotzarekin zuzentzen naiz beraiengana. Berotasuna transmititzen diedala
uste dut, beraien aldarteaz asko arduratzen bainaiz. Beti horrela izaten da, eta horregatik neurriz
kanpokoa dela uste dut. Horrek guztiak Metala agertzea eragozten dit. Arauak azaldu behar