Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Ondorioak eta azken gogoetak 369
saioetara ekartzen zuten hezitzaileek bertan lantzeko. Bada, bide horrek eragin nabarmena
izan du hezitzaileen formazio-prozesuan, ezen, hezitzaileek formazioa hezkuntzapraktikarekin
berarekin lotuta bizi ahal izan dute; hau da, prestakuntza-saioak ez zeuden
praktikatik aldenduta, elkarrekin unitate oso eta banaezina osatzen zuten. Halaber, formaziosaioetan
landutakori eta esperimentatutakoari erabilgarritasuna eta esanahia aurkitu diote
hezitzaileek, non eta hezitzaileen esparruan: praktikan. Horrela, harreman-trebetasunak non
eta nola agertzen zituzten ikusteko modua eduki zuten. Ikasbide esperientzia hezkuntzapraktikatik
at egin genezakeen, baina emaitza urriagoak emango zituelakoan gaude.
Praktikaren agertokirik gabe, prestakuntza-saioetan esperimentatzen eta garatzen ari
ginenak, hezitzaileen jarduera praktikoan zer-nolako ahalmena zuen ikusteko aukerarik ez
genukeen izango.
Hezitzailearen lana praktikoa den heinean, prestakuntza edo formazio-prozesuak, oro
har, bi alderdi horiek zaindu behar ditu. Gurean, formazio-saioek eta tailerrek lotura eduki
zuten. Horrela, prestakuntza-saioetan esperimentazioa eta gogoeta zeuden (ikerketa) eta
tailerretan hezkuntza esku-hartzea bera (ekintza). Formazio-saioetan hezitzaileen hezkuntza
esku-hartze estiloari buruz aritzen ginen, eta berau esku-hartzea praktikoan islatzen zen.
Hitz bitan, hezkuntza-praktikak norbere harreman-trebetasunak garatzeko bidea eskaini
zuen, eta harreman-trebetasunen garapenak hezkuntza-praktika hobetzeko modua. Horrek,
besteak beste, hezitzaileak beren burua hezkuntza tresnatzat hartzea ahalbidetu zuen, eta
bere jarduera, teknikoa baino gehiago, praktikan erabakiak hartzeari zegokiola ulertzea.
Horrela irudikatzen dugu: