Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 330
analitikoan izan, jakin bazekitelako proiektuaren ezaugarri espezifikoak bermatzea
ezinbestekoa zela beraren iraupenean. Bestetik, oso erlazio beroa eta gertukoa eraiki
genuen, baina nire aldetik muga jarri nuen, baldintzak bete ezean egitasmoak aurrera
jarraituko ez zuela. Nire ustez, azken indar horrek orekan zegoen sistema desorekatu zuela,
eta zirt edo zarteko egoera batean jarri gintuen denok. Esan nahi dudana da , nire Metalaren
agerpenik gabe ere, Jon eta Iera indar askoren menpe zeudela; hala status quoa bat
mantentzen zutela, non Ieraren Lurra gailentzen zen. Hau da “Ez dugu ezer egingo, eta
saiatuko gara gauzak horrela mantentzen”. Jakina Ierak horrela ez zuen jokatzen
estrategiagatik berez baizik, ez zuelako nahi bere egoera konplikatzerik. Jonek, zerbait egin
behar zela sentitzen zuen arren, ez zuen indarrik proiektua alde batera (erabateko
definizioa), edo bestera (desagertzera) eramango zuen jarrera hartzera. Hain apustu latza ez
zuten egin nahi.
Egoera horrek, neurri handi batean, praktikan bertan kalitate ezberdinekin
esperimentatzeko bide ixten zien. Jonek sentitzen zuen bere gorputza nola zegoen:
gehienetan urduri. Sabelaldea gogortzen zitzaion noizean behin, eta ez zegoen lasai.
Kalitate ezberdinak esperimentatzeko aurkako jarrerarekin, alegia. Horrela, formaziosaioetan
landutako Suaren kalitatea praktikan agertzeko zailtasunak zituzten, aipatu indarsistema
horrengatik guztiagatik. adibidez. Edonola ere, hezitzaileek zerbait egin behar
zutenaren inpresioa zuten egoera aldatu bidean, baina ez ziren mugitzen. Iera modu
horretan hain gaziki ez zegoelako, eta Jonek ez ziolako aurre egin nahi testuinguru jakin
horri. Metalaren aplikazioarekin ez zen ihesbiderik geratuko, eta orduan tailerrak eta
egitasmoak, oro har, bai hartuko zutela itxura eta forma. Bai alde batera, edo bestera. Modu
honetan irudikatu nuen egoera: