Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 22
inseparables de la idea de recompensa o castigo, de placer o dolor, de acercamiento o abandono,
de ventajas o desventajas personales. Es inevitable que las emociones sean inseparables de la
idea del bien y del mal” (Damasio, 2001:65).
Hortaz, heziketa-ekintzari buruz ari garenean, emozioez hitz egitea ezinbestekoa da.
Emozioen mekanismoak oinarritzen du hezitzailea nola agertuko den besteen aurrean, hau
da, zein harreman-trebetasun agertuko dituen bere egitekoa hezitzailea izan dadin. Ondoren,
praktikatik at, iritsiko da horren gaineko hausnarketa eta irakurketa egiteko garaia.
Van Manenen (1998) ildo teorikoa jarraituz, hezitzailea oinarri enpiriko eta normatibo
baten pean mugitzen da bere jarduera antolatzeko eta aurrera eramateko. Esan nahi baita,
hezitzaileak, gehienetan, baduela bai erlazionatzen den subjektuen gaineko ezagutza eta
informazioa, baita testuinguruarena berarena ere. Horrekin batera, norberaren hezkuntzafilosofia
edo ikuspegiak aztarna uzten du bakoitzaren hezkuntza-praktikan. Metodoa eta
teknikak ere informazioa eman diezagukete egoera praktikoetan nola jokatu behar
dugunaren inguruan. Hala eta guztiz ere, ezagutza enpirikoa, norbanakoaren printzipio etikomoralak,
antolaketa eta metodoa, eta hezkuntza-filosofia garrantzitsuak izan arren –eta
horiek gabe ezin garela egon aitortuta ere-, hezitzaileak bere praktikan aurkitzen dituen
arazoen ebazpena beste subjektuarekin aurrez-aurreko harremanean zerbait egiten
aurkituko du (Van Manen, 1998); eta orduantxe agertuko du bere ezagutza praktikoa. Beraz,
lehen esandako guztia aintzat hartuz, ezagutza horrek oinarri emozionalak ditu: hezitzaileak
une horretan hartuko duen erabakia, egoera jakin horren gainean egiten duen
interpretazioaren arabera egongo da, eta une horretan zer den ona eta zer ez bideratuko du
abiatuko duen ekintzan. Ongiaren eta gaizkiaren sustraiak agertzen dira erabakietan,
emozioen mekanismoa, hain zuzen ere, eta horiek izanen dira hezitzailearen egitekoa
bideratuko duten gida. Heziketa unea heltzean eta hezitzaileak zer egin erabaki behar
duenean, berak egoera partikular horretan egingo duena, datu anabasa guztien gainean eta
irizpide etikoen arabera, egiten duen interpretazio emozionalak bideratuko du. Emozioek
aginduko diote hezitzaileari modu batera edo bestera jokatu:
“Cada emoción nos predispone de un modo diferente a la acción; cada una de ellas nos señala
una dirección” (Goleman, 2001:22).
Ondorioz, hezitzaileak hau edo bestea egin erabakitzen duen une horretantxe hartzen
dute hezkuntza baliorik handiena hezitzaileak berarekin itsatsita dituen harremantrebetasunek,
egoera praktiko bakoitza ezberdina delako, nahiz eta euren artean
antzekotasunik eduki: