Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 322
harremana hobetze. Era horretan, ikasturtearen azkeneko bi hilabeteetan aurrerapauso
handiak eman zituzten hezitzaileek eta horrek eragin handia zuen tailerren kalitatean.
Loreak bikain esplikatu zidan nolakoak ziren azken hamar-hamabi saioak:
“Bai, izan dira askoz espontaneoagoak, eta nik uste dut ez dela egon tensiño hori”Hau egin behar
da, edo bestea egin behar da”, izan da pixka bat ba horrela, irten behar dena, ba gauza batzuk
egin dira egin behar zirelako ba arauak ipini afarirako, ez dakit zer eta ebaki zer. Baina pixka bat
gehiago euren erritmora. Gero gainera egun batean Landara joan ginen, eta Landan eguraldi ona,
ura, ez dakit... ez da zaila ondo pasatzea. Nik uste dut harremana izan dela, Sua gehixenbat. Eta
utzi genuen pixka bat alde batera “egin behar da hau, eta bestea, eta bestea”, eta gehiago
zentratu ginen gazteengan, eurak nahi zebana” (Lorea Zenitagoai, 2. elkarrizketa).
Amaiak ere formazio-saio oso ongi azaldu zuen bera noa sentitzen zen bukaeran
egitasmoaren hasierarekin alderatuz gero, modu honetan idazti nuen berak adierazitakoa:
“Orain lasaiago joaten naiz. Ez dogu dena aldez aurretik prestatzen. Horrek lasaitasuna ematen
dit... Lehen, hasieran, zazpi joku egitea pentsatzen bagenuen gutxienez bost egin behar genituen
ondo gelditzeko bestela... Lehen tailerretan geundenean burua teorian nuen, prestatutako
gauzietan. Orain praktikan nago” (43. formazio-saioa, M agiria)
Edozein modutan ere, Larraitzek, Loreak, Amaiak eta Idoiak bazekiten Suaren kalitatea
une horretan agertu behar zutena zela, baina beste une edo garai batean, beste
sentsibilitateren bat beharrezkoa izango zela. Hori interesgarria zen, ereduaren
erlatibotasuna aintzat hartzen zutelako, eta kalitate guztiak beharrezkoak zirela bazekitelako,
eta maila berean ezartzen zituztelako.
Hona hemen adierazpen grafikoa: