Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 321
bideratzean, zeregin pedagogikoaren zentroarekin topo egin zuten, eta horrek kalitate
ezberdinekin esperimentatzeko ahalbidetu zien. Hau da, arreta handia jartzen zuten beraien
eta gazteen arteko harremanari. Beraz, formazio-saioetan, eta ereduari esker, nork beraren
indarren eta sentsibilitateen irakurketa zorrotzagoa egiteko aukera izan zuten. Modu
horretan, apurka-apurka tailerren eta beraien egoeraren irakurketa zorrotzagoak egiten hasi
ziren. Larraitzek eta Idoiak, esaterako, modu bikain batez ohartzen ziren bost kalitateak nola
erabiltzen zituzten, bai eta espazio horretan erabili ere.
Bai Lorea, bai Amaia, bai Idoia baita Larraitz ohartzen ziren kalitate guztiak beharrezkoak
zirela, eta maila berean zeudela. Aretxabaletan, adibidez, Egurra eta Suaren konbinaketa
bikaina: ekintzak antolatu eta praktikan bertan aldaketak egin (Egurra), baina partaide
guztien onespenarekin eta guztien iritzien onarpenarekin (Sua). Hori ulertzeko hoan hemen
nola jaso nuen Larraitzek eta Idoiak esan zidatena eskalada tailer bati buruz:
“Egurra eta Sua Aretxabaletaren kasuan, eta eskaladako jardueran hain zuzen ere, oso ongi elkar
elikatzen dute. Jarduerak besteekin egotea gustagarri egiten du, eta bestekin oso gustura egoteak
jarduera bera egiteko gogoa pizten dit. Bi kalitate horiek nabarmentzen dira praktikan, nahiz eta
besteak ere ageri. Bi energia horien indarra ez da halere, besteak neutraltzeko adina.
Nabarmendu egiten dira, baina ez modu desorekatuan. Sua agertzen da gazteek et hezitzaileek
azaltzen duten umorean, alaitasunean, elkarren artean hitz egiteko gogoan, elkarri gauzak
kontatzeko desioan... Egurra, jarduera bera egiteko ahalegina eta borondatean. Jarduera egiteakkasu
honetan eskalada- sortzen duen zirraran eta emozioan. Larraitz I-k azaldu duen legez, bera
ez zuen eskalatu gogorik ez zuelako, eta hainbat gazteekin egon zen hizketan, hizketaldi goxoan
eta gogoz. Beste horrenbeste egin zuten hainbat gaztek. Beste batzuk ordea, hizketan aritu ziren
eta eskalatzen ere. Eta bazeuden batzuk gehienbat eskalatzen aritu zirenak, horiekin Larraitz
Arando aritu zen. Horrela, eskalatu ze zutenek ur bila jaitsi ziren bestei emateko... Esan nahi
dudana da, saio horretan gertatu zena iragarri ezina zela aldez aurretik, suspertzaileek sos ongi
dinamizatu zutela ekintza pertsona bakoitzaren gogo eta nahiak oso kontuan hartu baitzituzten.
Horrek, atmosfera edo giro oso ona ipintzen dio jarduerari: pertsona bakoitza badaki bere jokaera
erregulatzen besteekiko, jarduerak zirrara sortzen du, harremanak ere bai, sorpresarako tartea
dago, barre algarak egiteko, elkarrekin planak egiteko, konfiantza, gozamena elkarrekin...” (46.
formazio-saioa, LL agiria)
Nire interpretazioa zen hezitzaileek euren arreta harremanetan jarri zutenean, ohartu
zirela ezinbestean eredua baliagarria zela, eta, era berean, lagungarri suertatu zitzaiela,
ikusten zutelako bost sentsibilitate horiek harremanak esplikatzeko modu egoki eta erraz
samarra zirela. Bai euren jokaera eta agertzeko modua esplikatzeko eta ulertzeko, ez
justifikatzeko, baita zein indarrekin jokatuko nahiko luketen ere esku-hartze pedagogikoa eta