Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 310
Nolanahi ere, hori berez zetorren: norberarentzako baliagarria bazen, norberaren eskuhartze
pedagogikorako ere.
Ariketek Jonentzako akuilua izan ziren are gehiago hausnartzeko bera nola agertzen
zenaren inguruan, eta bere gorputz egoerari gehiago erreparatzeko. Egiari zor, gero eta
arreta gehiago eskaintzen zion Jonek bere gorputzaren uneko egoerari.
Ierak, ordea, bere ohiko jarrera mantentzen zuen. Berak zioen ez zela ariketetan sartzen
Jon bezala, eta ziur zegoela zerbait ekarriko ziotela, baina berak ez zuela sentitzen edo
ikusten. Egia esan, Ierak ez zuen bere gorputzarekin konektatzen, eta zaila egiten zitzaion
ariketen erabilgarritasuna hartzea, eta, ondorioz, ariketen zentzua bere kalitateen eta
praktika pedagogikoaren hobekuntzarako. Damu naiz, gorputzaren lanketa handiagoa egin
ez izan Ierarekin, baita beste zenbait hezitzaileekin ere. Horrek aldagai bat denbora izan zen
nire irudikoz, eta batzuetan apur bat azkar jokatu nahi izan nuen. Esan nahi baita, ez nuela
nahikoa denbora hartu bere gorputz sentsazioekin bat egiteko zailtasunak zituzten
hezitzaileekin ariketak gehiago egiteko. Iera, Ibon edo Aloña dira horren adibide.
Bada, aipatutako guztiaren harira, batez ere Iera eta Jonekin izan nituen hainbat saio eta
gero, eta luze hausnartu ostean; eta, arestian aipatutako oro guztia gertatu bitartean,
fenomeno asko aldi berean gertatu zirelako esperientzia osoan zehar, formazio-saioak
bideratzeko jarrera aldaketa esperimentatzen hasi nintzen. Horren agerbide garbia Lorea eta
Amaiarekin izan zen. Bi horien kasuan, Arando eta Larraitzekin bezalatsu, harremantrebetasunen
esperimentazioak irauli zuen tailerretako kalitatea. Azter dezagun nola.
Aurreko saioetan berezkotasunaren estiloaren lanketaren garrantziaz jabetu ginen.
Edozein modutan ere, pentsatuta eta prestatuta nituen hainbat ariketa trebetasun hori
lantzeko, baina, Iera eta Jonekin ez bezala, ez nituen bere hartan egiterik nahi, saioaren
nondik norakoaren arabera agertuko nituen. Horrela, Jon eta Ieraren saioek erakutsi
zidatenagatik Suaren kalitate oso presente egon behar zuela saioetan uste nuen, eta horrek
emango zigun aukera hau edo beste lantzeko, praktikari lotu behar nintzaion. Nolabait
esateko, saio informal eta irekia nahi nuen, eta, aldi berean, sakontzeko eta gakoetan
arakatzeko balioko ziguna, betiere Amaia eta Lorearen beharrizanetatik abiatuta. Uste nuen,
bi hezitzaile horiekin lor nezakeela hori guztia. Modu horretan, formazioaren metodologiaren
hobe beharrez, Suaren kalitateaz agertzeko saiakera egin nuen, baita lortu ere. Hau da, saio
osoa besteekin bat egiteko eta erritmo berean joateko esperimentatzeko ariketa praktiko bat
izan zen. Saioari ez nintzen joan aldez aurretik prestatutako eskema mugiezin baten
arabera, egoerak berak markatu zidan bidea.