Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 308
Tarteko zerbait behar zuen izan nire jokaera. Beraz, hurrengo saioetan jokaera edo bide
horren aldeko apustua egin nuen.
Edozein modutan ere, Jonek bidea ikusten zion honi guztioni, eta jarraitzen zuen hasierahasieratik
erakutsitako maila berberarekin, eta gainera bere gorputzarekin bat oso erraz
egiten zuenez gero, horrek hausnarketarako bide eskaintzen zion. Bai ereduak, eta bai
ariketek eta esperientziak berak Joni gogoeta egiteko bidea eskaintzen zioten. Ereduarekin
eta ariketekin gero eta gehiago konturatzen zen beraientzako zirela formazio-saioak, eta
hala hartzen zituen. Ereduaren erabileraren bidez, bere kalitateen eta indarren ezagutza
sakonagoa lortu zuen, bost elementuen paradigma oso ongi ulertzen zuelako, eta gero eta
gehiago sakontzen genuelako saioetan. Tailerrak eta euren jokatzeko modua bost
elementuen bidez interpretatzeak asko lagundu zioten Joni bere auto ezagutzan. Horri
ariketak gehitzeak gogoetarako bidea asko erraztu zion, bere sentsazioek ere hausnartzeko
parada eman ziotelako. Hori guztia oso argi adierazi zidan:
“Zaude ohituago gauzak beste era batera ikusten. Orduan, elementu horien bidez esplikatzeko
ohitura ez dago hain presente, orduan bi astean behin tokatzen zen, tokatzen zen, esan nahi dut
derrigortuta, baina ni gogoz kontra ez behintzat, hitz egin behar zela gauza horietaz (...)
Ailegatzen da memento bat pentsatu egin behar duzula horren inguruan, eta erantzunak eman
behar dituzula, eta pentsatu egin behar duzula elementu horien bitartez. Eta horrek gauzak asko
argitzen dizkizu” (Jon Ormaetxea, 2. elkarrizketa)
Hezitzaile ia guztiak ohartzen hasi ziren eta indar handiagoarekin, eredua oso bitarteko
bikaina zela norberaren dinamizazio-estiloa ulertzeko eta interpretatzeko. Hau da, iraileko
ikastaroaren jabetutakoz gain, beste dimentsio bat eman zioten ereduari praktikarekin lotu
genuenean, eta euren praktika pedagogikorako zentzua hartu ziotenean. Ildo horretatik,
formazio-saioak oso gune egokia bihurtu ziren hausnarketa pedagogikorako. Horrek ez du
esan nahi hitza besterik ez zegoenik, ikusi dugun bezala gorputz ariketek bere lekua
bazuten. Esan nahi dudana da, etengabeko formazio-saioek norberaren esperientziaren,
bizipenen, ereduaren eta gorputz ariketen bidez, hezitzaileek euren hezkuntza-praktika
beraien trebetasunen arabera hobetzeko bidean jarri zituela. Beraz, hausnarketak eta
gogoetak ez zituzten egiten, gehientsuenek bederen, garrantzirik ez zuten gaien inguruan,
alderantziz baizik.
Hori guztia oso argi ikusten nuen ereduaren erabilera egiten zutenen artean: Nerea, Jon,
Lorea, Amaia, Idoia eta Larraitz, batez ere. Jonen eta Nerearen kasuan gainera, beraiek
ziren euren herrietako hezitzaileen bultzatzaileak, eta egia esan besteek eurengandik asko