Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 302
Modu korporal batez ulertu zuten harreman-trebetasuna, eta horrek indar handia zuen,
hezitzaileek ohartu zirelako bibentzialki zer zen sentsibilitate horren nolakotasuna. Hasierako
formazio ikastaroan ikusi bezala, baieztatzen ari zen norberaren trebetasunak lantzeko
bidean gorputzak garrantzia handia hartzen zuela, nork berak bere larruan esperimentatuz
gero, oso indartsua delako kalitatearen ulermena.
Ikasbide horretan, Larraitzek eta Idoiak muinari heltzen hasi zioten; izan ere, gero eta
indar handiagorekin ohartzen hasi zirelako beraiek zirela tailerretako tresna pedagogiko
eraginkorrenak. Horrela, gorputzaren bidea propio lantzen hasi ziren tailerretan, oso tartean
behin dena den, baina guztiz interesgarritzat jo nuen.
Ariketekin gustura sentitzen ziren. Bide berria, erabilgarria, baliagarria eta erakargarria
egiten zitzaien, eta hauteman hori hasierako ikastaroan eskuratu bazuten ere, etengabeko
formazioarekin are gehiago, zuzen-zuzenean praktikarekin lotu zutelako. Ikusi Larraitzek
esan zidana galdetu nionean ariketekin nola sentitzen zen:
“Gustura. Zer ariketa honek edo egitten dituzu horrelako mementoetan edo bestela ez duzu
egitten horrelako hausnarketiarekin; egiten dozu eta konturatzen zara batzuetan inkomodo
sentitzen zarela, eta igual ez zara gelditzen ba... pertsonen arteko gertutasuna beldurra ematen
dizula, edo ez; gerturatzeko moduak... eta igual ez zara gelditzen hausnartzen hainbeste denbora,
baina horrelakoetan garbi ikusten duzu ariketa batzuen bitartez, eta niretako horrek inportantea
da” (Larraitz Arando, 2. elkarrizketa)“.
Hitz horiek interpretaziorako bidea eskaini zidaten. Nire aburuz, gorputz ariketek oso
oinarri egokia ziren hezitzaileen hausnarketa bideratzeko. Ariketetan hezitzaileek euren
gorputz sentsazioekin konektatzeko eta bat egiteko aukera izaten baitzuten, horrek oso bide
oparoa eskaintzen zuen ondoren gogoetak egiteko. Esan nahi dudan da, gogoetak
bizipenetan oinarritzen zirela,eta indar eta sakontasun handia edukitzen zutela. Formaziosaio
guztietan zehar ohartzen nintzen hezitzaileek bizipenetatik hitz egiten ez bazuten euren
ekarriak eskasak zirela, bai eurentzako, eta bide batez, formazio-prozesurako, hausnarketa
horiek oso oinarri ahula zutelako. Aldiz, Larraitzek zioen moduan, ariketek, norberak bere
esperientziatik bertatik hitz egiteko aukera paregabea eskaintzen zuten. Beraz, modu hori
egokia ikusten nuen alde logiko-razionala eta alde sentsorial lotzeko.
Ideia hori hobeto ulertze aldera honako eskema hau erabiliko nuke, non gorputz ariketek
erdigunean ezarriko nituzkeen, gero horietatik abiatuta hitz egiteko.