Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 279
Beraz, Jon eta Ieraren tailerretako harremanen kalitatea hobetzeko Suaren indarra
abiaraztea erabaki genuen, hau da, behar-beharrezko zen Ierak eta Jonek euren larrutan
Suaren sentsibilitatea esperimentatzeko ariketak egitea. Horrekin, Jon gogotsu sumatu zuen,
eta berak hala adierazi zidan, oso bide interesgarria eta emankorra iruditzen zitzaiolako
gorputz ariketena.
Azken batean, Debako tailerretan harremanetan zegoen gakoa. Jonek eta Ierak ikusi
zuten, eta Jon prest horretan murgiltzeko, Iera, ordea, mugitzeko nagiak jota zegoen.
Hurrengo formazio-saioetarako ildoa markatuta utzi genuen.
Herriz-herri eta hezitzaile ororekin egiten ari nintzen saioetan, ohartzen nintzen
pertsonen arteko harremanak zirela tailerretako gakoa, edo behintzat, oso ahantzita
zegoena. Aisialdiko egitasmoetan, eta heziketaren eta pedagogiaren ikuspegitik, funtsezkoak
iruditzen zitzaizkidan praktika eraikitzen ari zirenean arteko harremana, baina hori alboratuta
utzi zuten hezitzaileek, arazoa azaleratu zen arte. Horrek formazioaren bi ardatzak oso
kontuan edukitzea behartze zidan: zein trebetasuna agertu behar duten hezitzaileek
(eredua), eta nola egin hori (ikasbide esperientziala).
Egitasmoarekin hasi eta lauzpabost hilabeteetara aurrerapen handiak ematen hasi ziren
Idoiak eta Larraitzek. Etengabeko formazioarekin hasteak sekulako aldaketa suposatu zuen
bi hezitzaile horien lan egiteko moduan. Aitortu behar dut ere, hori ez zela eragile bakarra
izan, hasieran zegoen hezitzaileak uzteak ere erraztu zien lana, hura sekulako erresistentzia
egiten zuelako Idoia eta Larraitzen zereginean. Hirugarren hezitzailea traba bihurtzen zen,
bai tailerretan, baita kanpo ere. Lanpetuta zebilen Kuadrillategiz gain, eta horrek egitasmoan
zentratuta egoteak galarazten zion, ondorioz hirurek lan-bilerak egiten zituztenean dispertsio
handia zegon, eta tailerretan bertan giroa moteldu eta goibeltzen zuen. Beraz, erabaki
zuenean uztea Idoiarentzat eta Larraitzentzat lasaigarri izan zen.
Argi gera bedi hezitzaileentzat aldaketa garrantzitsua izan zela hura, baina baita aipatu
dudan moduan, etengabeko formazioak. Beraien hezkuntza esku-hartze ereduaren bitartez
aztertzen hasi ginenean, oso erne eta arretatsu azaldu zen Larraitz. Horrela, ereduaren
bidez, tailerretan bera agertzen zituen indarren analisia egiten zuen, ez dut esango oso
sakona zenik, baina bai egoera ordenatzeko eta argitzeko modukoa. Horretaz gain, berehala
ohartu zen formazioaren, eta bide batez, euren lanaren gunea, memento pedagogikoan
zegoela. Horri guztiorri gehitzen badiogu, ez zegoela gustura hasierako bi hilabetetako lan
egiteko estiloarekin, ulertuko dugu aldaketa handia izan zela. Faktore horiek guztiek elkarri