Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 17
gizakiari zoon politikon ezaugarria eman zionean, besteekin batera eta erlazionaturik bizi den
izaki biziduna, hain zuzen ere. Gutako bakoitza egoera sozial bateko elementu bat gara,
zerbait osoago eta oro hartzaile baten parte: familiako kidea, norberaren herriko dantza
taldeko kidea, Matematikako lizentziaturako laugarren mailako kidea, lagunartearen partaide
bat... Finean beste gizakiekin harremanetan jartzen den izakia da pertsona.
Begirada azkar eta bat-bateko batean zaila egiten zaigu irudikatzea geure burua
besteekin harremanik izan gabe. Guztiok honekin, horrekin eta harekin harremanak izan ohi
ditugu: etxean, lantokian, kalean, eskolan, zinean, azokan, liburutegian, tabernan, jatetxean,
ludotekan, mendi elkartean... Gure bizitza ondoan ditugun pertsonekin egiten dugu, eta
horiekin ehuntzen ditugun harremanen bidez garatzen da. Normalean, hainbat adjektiboz
kalifikatzen ditugu hartu-eman horiek: “onak”, “txarrak”, “azalekoak”, “berezia”, “berria”,
“hotza”, “beroa”, “hunkigarria”, “zirraragarria”, “noizbehinkakoa”... indiferentziaz geratzen ez
garen seinale, alegia. Esan nahi baita “Ni jatorra naiz” esaten dudanean, beste hauxe esan
nahi dudala benetan “Ni besteekin eta besteen begietarako jatorra naizela uste dut”. Berdin
gertatzen da beste enuntziatu honekin: “Idoia pertsona zintzoa da”. Zintzotasunaren
ezaugarria bien artean dagoen erlazioan oinarritzen da, horri esker ulertzen da. Benetan
esaldi horren atzean dagoena hauxe da: “Idoia nirekiko harremanean eta nire begietara
pertsona zintzoa da”.
Egiari zor, arrazoirik ez zaio falta psikologiaren diziplina den talde dinamikaren oinarriari,
taldea bere ikergaien unitatea baita (González eta Vendrell, 1996; González, 1997); izan ere,
subjektuak bere bizitzan zehar hainbat talderekin egingo du topo, hainbatetan integratuko
da, eta hainbatek oztopoa edo garapenerako aukera eskainiko diote (Álvarez Núñez, 1986).
Horrela, jaio eta berehala indibiduoaren lehenengo kontaktua familiarekin izaten da, non
lehengo sozializazioa jasoko duen, eta lehendabiziko harreman-arauak jasoko dituen, eta
horiek gerora besteekin elkarreraginean sartzen denean aplikatzeko joera izango du
ziurrenik. Ondoren lagunak azalduko dira, lagun-taldea, hain justu. Talde horretan egosten
eta egituratzen diren harremanak oso garrantzitsuak izango dira nortasunaren egituraketan.
Eskola garaian hainbat gela ezagutuko ditu, hainbat talde. Adinean aurrera egin ahala, lan
egingo duen erakunde, lantegi edo tokietan hainbat pertsonekin harremanetan jarriko da. Eta
horrela, luze jarrai genezakeen. Azken finean, gizakiak beste gizakiekin harremanetan
jartzeko premia du, beharra sentitzen du, eta taldeetan egituratzeko eta integratzeko nahia
eta beharra du. Talde horietan, txikiak normalean (lagun-taldea, familia, lankideak,
ikaskideak...), identifikazioa, komunikazioa, afektua... bilatuko ditu.