Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 277
Nik uste dut Deban gertatzen arin zena, ez zegoela urruti Bergarako egoerarekin, eta oso
zabalduta zegoen gainontzeko herrietan ere. Jon eta Ierari buruz egin nuen irakurketa
gainontzekoentzat ere baliagarria dela esango nuke:
“... harremanen eremua alboratzeak gazteen eta hezitzaileen arteko erlazio hotza eta txinpartarik
gabea izatea ekarri duela, horrek harreman guztiak blaitu ditu. Ildo horretatik Ierak esan du giroa
ona dela, baina gazteek tailerretara azaltzeko ezin hobea izan behar duela, eta horretarako
harremanak funtsezkoak direla” (19. formazio-saioa, I agiria).
Horrenbestez, hiruron artean, hau da, Iera, Jon eta nire artean, atera genuen ondorioa
zen harreman bero eta gertukoen beharra zegoela: Suaren kalitatea behar zela tailerretan.
Pertsonen arteko harreman beroak, gertukoa eta alaiak erakargarritasun-indar ikaragarria
zuten, eta hori lantzeke zegoen. Ordura arte gazteek eskatu zituzten ekintzak eta jarduerak
egin zituzten, Jonek eta Ierak iniziatiba eta ekintzak antolatzeko eta aurrera ateratzeko
gaitasun ona erakutsi zuten; Suaren trebetasunean, aldiz, hankamotz ari ziren.
Behatzailearen hitzak asko lagundu zidaten interpretazioa egokiagoa egiteko, eta une
horretan Ieraren eta Jone formazioaren muina zein izan behar zuen hobeto ulertzeko:
“Bai izan daiteke jarduerak ez zaizkiela gustatzen (gazteei), izan daiteke ere ordutegia, izan
daiteke beste zereginak dauzkatela... bah!... Bazuten susmoa hori izan zitekeela, baina gaurko
saioak, nik uste dut, erakutsi diela (Iera eta Joni)... a ver ordutegia eta hori izan daiteke, baina
baldin badago gauza bat nabarmena da harremanen arazoa, ez dutela topatzen (gazteek)
benetan hemen beraien gustuko harreman berezirik. Eta horrekin bai, ados. Orduan, ziurrenik
konponbidea hortik joan behar da” (Behatzailea. 19. formazio-saioa).
Azpimarratu behar dut, gero eta giro hobeagoa eta harreman estuagoa nuela Ierarekin
eta Jonekin. Nire jokaera beraiekiko guztiz lagungarria izaten ari zen formaziorako. Amaia
eta Lorearen antzekoa, lehen erdia, behinik behin, baina are estuagoa. Nik esango nuke
elkarrekin ari ginela errealitatea eraikitzen. Bene-benetan Jon eta Ierarekin praktikan bertan
ari ginen garatzen formazioa. Honako ezaugarri hauek zituen nire esku-hartzeak:
Lehen-lehenik saioetan denok elkarrekin gustura egotea nahi nuen, hau da, ikasbide
atsegina izatea. Horretarako, nahiz eta gai konplexua eta sakona izan umorea agertzen
saiatzen nintzen, baita nire buruz barre egin ere, eta horrek:
“... gertutasun eta lasaitasun handia ematen die suspertzaileei” (Behatzailea. 19. formazio-saioa)