Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 272
Hemendik aurrera irtenbiderako proposamenak aztertzen hasi gara. Une honetatik aurrera, nire
jokaera ez dela egokia izan uste dut. hala ikusten dut saio amaitu ostean” (23. formazio-saioa, H
agiria)
Niregan hain ohiko ez den jardutearen estiloaren indarra gailendu zitzaidan,
dinamizatzileak behartzeraino helduz:
“Ez dut erraztu beraien gogoeta. Gehiago zuzendu dut saioa, nire irakurketa eta inpresioa
beraienaren gainetik jarri dut. Gainera, hezitzaileei beraien iritzia eta inpresioa eskatu diedanean
gakoetan sakontzeko asko behartu dut. Ez da egon elkarrizketa edo dialogorik, non nik eta
hezitzaileek elkarrekin sakondu dugun egoeran. Diagnostikoa egiten libre utzi diedan bezalaxe, ez
naiz bat ere fin ibili irtenbideak proposatu behar genituen orduan. Suspertzaileen aurretik joan
naiz, baina aurreratuegi. Itsutu egin naiz eta nire inpresioa indarrez mahai gaineratu dut. Erantzun
bat nahi nuen, eta horretara bideratu ditut hezitzaileak, nik entzun nahi nuen erantzutera, hain
zuzen ere” (23. formazio-saioa, H agiria)
Nire jarrera desegoki horrek bide eta giro okerra ezartzen zion formazioari. Amaia eta
Lorearen kasuan, saioaren lehengo erdian euren sentsazioekin konektatuta zeuden, eta nire
agertzeko moduak, lehen aipatu bezala, laguntzen zuen. Aldiz, gogoeta eta diskurtso
razionala gailentzen zenean, eta hezitzaileak presionatzen nituenean ez zegon aurreratzeko
tarterik, hezitzaileak jada ez zeudelako sentsazioetara konektatuta. Bada, dialektika hori oso
nabarmena izan zen gainontzeko hezitzaileen prozesuan ere. Hau da, nire babesa eta
laguntza baldin bazuten euren sentsazioa eta emozioak agertzen zituzten; hots, dezente
gerturatzen ziren gorputzaren bidez “Nola nago ni orain formazio-saio honetan?”. Esan nahi
baita, nire jarrerak Lurraren kalitatearen ezaugarria zuela, eta hezitzaileek lasai eta gustura
agertzen zituzten euren kezkak eta sentsazioak. Jarrera hori aldatuz gero, zirkuitua moztu
eta diskurtsoaren alorrera jauzten ginen. Hori oso nabari izan zen Amaia eta Lorearekin.
Bi hezitzaile horiekin beraiek euren sentsazioak agertu eta gero izan nuen jarrera esku
hartzailea izateaz gain, oso mekanikoa izan zen ere. Izan ere, ongi asko azaldu zuten
egoera jakin haren balizko irtenbidea euren sentsazioetatik eta gorputz-jarreratik –diagnosia
egin bezala- abiatu ordez, ikuspegi razionalari lotu nintzaion. Nik egia izango nuenaren
usteak gehiegi itsutu ninduen, eta aurrerapausoak bide erdian utzi nituen. Ikus dezagun zernolako
interpretazioa egin nuen, eta ondoren azter dezadan:
“Hauxe izan da nik egin dudan irakurketa. Uraren kalitatearen beharra dagoela uste dut. Tailerren
egoera gogortu eta betikotu egin daitekeela ikusten dut. Hezitzaileek agertzen duten Egurrari Ura
falta zaio. Ez ohiko jarduerek duten berritasuna eta freskotasuna asko lagunduko luke errutina