Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 269
eskatu nien. Berehala ireki ziren eta hizketan hasi ere euren barruko kezkak adieraziz.
Memento horretan oso gauza interesgarria gertatu zen: aukera eman nien barruan zutena
agertzeko. Era horretan, ate berri bat zabaldu nien, esan nielako esperimentatzen ari zirena
landu zitekeela, eta horixe izango zela handik aurrerako lan-ildoa. Lasaitu ziren Lorea eta
Amaia, batez ere azken hori, sumatu zutelako beraiekin nengoela, eta ez modu fisikoa soilik,
nire aldetik babes psikologikoa ere bazutela. Sostengua eman nien une horretan sentitzen
ari zirena lasai adierazteko. “Zer gertatzen da Amaia?” galdetzearekin nahiko izan zen
hezitzaileak irekitzeko eta hitz egiten hasteko, euren egoeretan ezinegona sumatzen ari
nintzelako.
Oso gauza garrantzitsua adierazi zuten: tailerretako giroa hartzen ari zen bidearekin ez
zeuden gustura. Hau da, beraiek eta gazteen arteko harremana ez zela beraiek nahi bezain
sakona eta beroa. Horrela, Loreak eta Amaiak tailerretan aurkitzen eta sentitzen zuten
giroaren eta gaztetxeokin zuten harremanaren azterketa zehatza egin zuten. Amaia oso
kezkatuta zegoen. Egitasmoarekin hasi zirenean ekintza mordo bat egiten zituzten, eta
erritmo biziko tailerrak izaten ziren, non hainbat ekintza tartekatzen zituzten: jokoak, esku
lanak... , nahiz eta gaztetxoak ez lotu erabat horrekin, askok utzi zutelako. Formazio-saioekin
hasi ginenean, ohartu zen Egurraren kalitatea izan zela jaun eta jabe, eta diagnostikoaren
bidez tailerretako panorama osoaren irakurketa egin eta gero oso bestelako sentsazioak
zituen Amaiak. Ohartzen zen modu horretan jarraituz gero, hau da, tailerretako erdigunea
ekintzetan ezarriz gero, zer ekintza egin eta nola egin agortzen ari zitzaiola. Hau da,
larunbatero-larunbatero zerbait egin behar horrek ito egiten zuen apur bat, ideiak ahitzen ari
baitzitzaizkion.
Are indartsuago zen, halere, bere barnean sentitzen zuen beste hau. Bere baitan
sentitzen zuena adierazi zidan Amaiak, bera zen orduantxe fokua, bere sentipenak, ez
gazteak. Amaiak errutinari zion beldurra. Lanean ari zen modu berean jarraituz gero,
berarentzako tailerrak aspergarriak bilakatzeko arriskua sumatzen zuen. “Berarentzako” hori,
hau da, Amaiak esan zidan “Niretzat” azpimarratuko nuke: “Niretzat aspergarriak bihurtuko
dira”. Bera eta gazteen arteko harremana zirrararik gabekoa bilaka zitekeela ere sumatzen
zuen Amaiak. Nahiko atsekabetuta zeuden bai Amaia eta baita Lorea ere. Oso adierazgarria
eta interesgarria izan zen bi hezitzaileen hitzak. Hezitzaileek beraiei buruzko arazo edo
egoera jakin baten agerpen esplizitua sentimenduen bidez egin zuten. Beraz, modu
pertsonal batean arakatzeko eta lantzeko gako baten aurrean aurkitzen ginen. Are gehiago,
Lorea eta Amaiaren hitzak oso indartsuak ziren, ezen euren jokaera eta jarrera justifikatzen
baino, beraien esperientzia eta bizipenetatik hitz egiten ari ziren. Tailerretan bizitzen ari
zirena kontatzen ari zirenean, Loreak eta Amaiak ikuspegi erabat pertsonaletik egiten ari