Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 263
aipatzen, ez dagoela ez porrotarik ez ezer. Dagoen gauza bakarra da baldintzen betebeharra, eta
orduan baldintzak betetzen dira edo ez dira betetzen. Nik uste dut blaitu egon direla horrekin”
(Behatzailea. 17. formazio-saioa)
Hori guztia, gainera ez nuen hitzez soilik agertu nahi, bestela ere bai. Ikus Debako saio
baten behatzaileak jasotakoa:
“Asko laguntzen du zure Metalak. Baina gainera esaten duzunean, “... baldintzak betetzen ez
badira ikerketa bukatu da”, eta ikusten dutenean horren aurrean zure aurpegien keinuak ez direla
aldatzen, eta onartzen duzula. (Behatzailea. 17. formazio-saioa).
Oro har, eta Nerearen hautematea izan ezik, oso giro abegikorrean eta adeitsuan
garatzen ari zen etengabeko formazioa, tentsiorik gabe; hori guztiz funtsezkoa zen, are
gehiago Metalaren elementuaren beharraz jabetu nituenean, eta berau lantzeko eta
esperimentatzeko ariketak egin genituenean. Oraingo honetan ere, eta Debako saio baten
adibidea harturik, behatzailearen interpretazioa guztiz funtsezkoa iruditzen zait guztia
ulertzeko:
“Kristoren giro ona! Izan da nire lehengo harridura, banekielako Debako bi lagun hauek bereziki
ez direla oso Metal errazekoak, eta gaia horren inguruan zihoan... Eta oso giro ona ikusi dut. Oso
lasai. Irrifarra. Algara ere sumatu dut. Giroa... kontuan hartuta zein zen gaia oso giro berezia
zegoen! Oso ona! “ (Behatzailea. 17. formazio-saioa).
Horrekin guztiarekin, eta lehen aipatutako katearen ideiarekin batera, hezitzaileen eta nire
arteko harremanaren elementu garrantzitsu bat garatzen zihoan. Berau oso garrantzitsua
zen formazioaren ikuspegitik. Hezitzaileak ez ziren epaituak sentitzen, eta hori oso
garrantzitsua zen. Esan nahi baita, irailean hasitako formazio guzti-guztia oso berria zela
hezitzaileentzat, beraz, giro babestu eta lasai bat esperimentatzea gakoa zen hezitzaile
bakoitzaren bilakaeran, bai formatzeko, baita formazio horren isla tailerretan ikus ahal
izateko. Horrenbestez, niretzako ez zen nahikoa garbi edukitzea hezitzaileen lana ez nuela
epaitu behar, praktikan jokatu behar nuen horrela, eta hasieran hori lortu banuen ere,
baldintzen afera horretan guztian are gehiago garatu nuela esango nuke. Uste nuen
hezitzaileek euren burua epaituta sentitzen bazuten, eta egitasmoan zegoen egoeraren
ardura guztia eurek hartzen bazuten, jauzi handia irekiko zela ni eta beraien artean; izan ere,
hortik aurrera egingo zuten edozein komentario beraiek epaitzeko eta beraien lana modu
batean edo bestean baloratzeko irizpidetzat har nezakeela usteko bazuten. Hortaz, nire
jarrera Lurraren trebetasunaren ezaugarriak izan zituen. Errealitateren printzipioaz jabetu
nintzen; hots, ez zen egoera paregabea, baina ezta ere lur jota egoteko modukoa. Hobetu