Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 255
Hezitzaileak beraz, bizpahiru asteetan urduri eta artega egon ziren, eta horretarako
Metalaren aferari heldu genion saio horietan guztietan nola egon ziren aztertzea besterik ez
dago. Saio horietan lehen aipatutako ariketa eta prozedura, hau da, eszenifikazioa birritan
errepikatu genuen gutxienez Metalaren nolakotasuna gorputzean bene-benetan sentizteko.
Jonek aitortu zuen Metalaren kalitatean hutsune nabaria sentitzen zuela, hala ere,
aurreko saioetatik lasaiago eta konfiantza handiagoekin zegoen Jon. Edonola ere, latza izan
zen saioa Jonentzat,eta oro har, hezitzaile guztientzat, hasiera batean Metalaren aztarnarik
ez niolako antzematen euren hitz jarrera, eta jokaerari.
Hasieran Jon estu eta larri ibili bazen, saioa eta ariketak aurrera egin ahala hobeto
konektatu eta bat egin zuen Metalaren sentsazioekin, gorputzez esperimentatu zuen, baina
urrun geratzen zen oraindik hori gazteen aurrean modu lasaian eta, era berean, zorrotzean
agertzeko aukera. Gazteek utziko zutenaren beldurra zegoen horren guztiaren atzean,
Metalaren zorroztasunak eta argitasunak proiektuak eta tailerrek gazteei eskaintzen zieten
erakargarritasuna baino handiago izatearen beldurra, alegia. Hori indar handiz antzeman
nuen hezitzaile ia guztiengan. Bazuten halako sentsazioa esaten ziena tailerretako dinamika
ongi zegoela, gaztetxoek gustura zeudela, baina ez zela nahikoa gazteak afektiboki lotzeko.
Ikuspegi hura Jon, Iera, Nerea, Maialen, Leire eta Demelsan ikusten nuen.
Ierak ez zuen konektatu bere gorputzarekin, eta ariketak egin ostean adierazitakoa oso
razionala iruditu zitzaidan. Gauza bera gertatu zen bereizteko joeraren alderdiekin lotuta
dagoen harreman-trebetasunerekin. Ez ginen iritsi Metalaren trebetasuna esperimentatzeari,
nik saiatu arren.
Leire oso ongi ikusi nuen . Esan nahi dut nahiko argi zuela zer egin behar zuen, eta bere
hitzek eta bere jarrerak Metalaren kalitatea transmititu zidaten. Nolanahi ere, nik eskatu
niolako, edo presio pittin batez agertu nintzelako azaldu zuen Leirek Metala. Argi nuen Leirek
ez zuela garbi eta indarrez sentitzen Metalaren kalitatea bere baitan, arauak betearazi behar
zituenean, behintzat, baina ariketa berak uste zuena baino hobeto eta lasaiago egin zuen.
Aurrerapauso txiki bat zen; izan ere, sentitu zuen bere gorputzean zer zen Metalaren estiloz
agertzea gazteen aurrean. Bada, hori garrantzitsutzat jo nuen, modu horretan hezitzaileak
formazio-prozesuaren nolakotasunaz blaitzen zihoazelako. Ez nuen nahi formazioa hitz
soiletan oinarritzerik, bizipenetan baizik, eta Metalaren saio horiei esker bizipen ugari izan
zituzten hezitzaileek. Hau da, kontua ez zen esatea “Arauak aplikatu behar dira
argitasunez”, hori, nire ustetan ez zen nahikoa; kontua zen nola agertu, zein molde, estilo,
trebetasun, edo sentsibilitate agertu behar zuten hezitzaileek argitzea, eta horrek zer-nolako