Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 242
Herri bakoitzeko suspertzaileekin egin hasierako bizpahiru saioetan, orotara, hamalau
bat saio, formazioaren ildoaren berrezarpena izan zen. Hezitzaile bakoitzarekin batera euren
estiloaren gakoen gainean bost elementuen ereduaren arabera egindako azterketak eta
interpretazioak urria eta abenduko indarra gelditu zuen. Orain, behintzat, suspertzaileekin
egiten nituen bilerak formazio-saioak ziren. Bost puntu hauetan laburbilduko nuke honaino
lortutakoa:
1) Tailerretan hezitzaileek zer trebetasunen arabera lan egiten zuten aztertzeko saioak
oso emankorrak izan ziren, lehen aldikoz suspertzaileek euren lanari buruz
arakatzeko eta hitz egiteko aukera zutelako.
2) Hezitzaileak ohartu ziren euren hezkuntza-jarduera bost harremanbideen bidez azter
zitekeela, hau da, elementuen bidez norbanakoaren dinamizazio-estiloan sakontzerik
bazegoela. Hezitzaileek praktikan pedagogikoan bertan –tailerretan- eta maila
pertsonalean, agertzen zituzten alderdi ahulak eta indartsuak argitzeko eta
identifikatzeko oso baliagarriak izan ziren saioak, horrekin batera, langai zeuden
sentsibilitateak zeintzuk ziren antzemateko ere.
3) Formazio-saioak hezitzaileen formazio-gunea izatea bidean jarri nituen, ohartu
baitziren hortxe kokatzen zela, hezitzaile gisa, euren garapenerako lekua.
4) Saiook argitasuna eman zieten hezitzaileei, ikusi zutelako norberak zein indarren
arabera lan egiten duen.
5) Sostengua eman nien nire presentziarekin eta, batez ere, jarrerarekin eta eurek apur
bat lasaitu ziren.
Hala eta guztiz ere, ordura arte egindakoa ez zen aldaketa esanguratsuak eta
nabarmenak marrazteko bidean, zerbait gehiago falta zen. Esan nahi dudana da norberak
zein trebetasun eta indarrak azaltzen zituen aztertzean, formazioaren bideari heldu niola
berriro. Hori ongi zegoen, eta pozik geratu nintzen erdietsitakoarekin. Bost kalitateen eredua
hasi ginen berriro erabiltzen eta hezkuntza-praktika ezarri genuen saioan erdigune. Baina
tailerretan, gehienetan hezitzaile bakoitzaren inertziek zirauten. Esan nahi baita hezitzaile
bakoitzaren azterketa sakon eta zorrotza egin genuela elkarrekin, hori ontzat eta
interesgarritzat jo nuen, baina esku-hartze zuzena falta zen nire aldetik: zer egin hezitzaileen
formazioan aurrerapenak gertatzeko eta, bide batez, tailerretako harremanen kalitatea
areagotzeko. Nire aburuz, hasieran baino egon arren, puntu eta egoera onean ginen. Oso