Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 240
4.5.1.3. Hezitzaileak euren burua hezkuntza bitartekotzat
hartzen hasi ziren
Urtarrila eta otsaileko urrats haietan suspertzaileek gauza berri bezain garrantzitsua
esperimentatzen hasi ziren: saioak eurentzako zirela, beraien lana baloratuta zegoela, eta
horixe zela, hain zuzen ere, gehien bat interesatzen zitzaidana. Hezitzaileen lanari garrantzia
eman nien, eta hori sentitu eta eskertu zuten. Hori oso garrantzitsua izan zen; izan ere,
formazio-saioetan ez genuen hitz egiten eta ez ginen aritzen teoria orokorren inguruan
pertsona jakinetaz baizik. Pertsona horien kezka eta egoera jakinetaz, hain zuzen ere. Noski
bost kalitateen ereduaz baliatzen nintzela: Lurra, Sua, Egurra, Metala eta Ura, baina ez
modu orokorrean eta abstraktuan, hezitzaile bakoitzaren Suaren, Lurraren, Egurraren,
Metalaren eta Uraren agerpenaren kalitateren inguruan baizik. Erabat funtsezkoa izan zen
hori. Jarreraz eta hitzez adierazi bainien suspertzaileak beraiek zirela formazioaren muina
eta zentzua ematen ziotenak. Teorizazio orokorrerako tarte txikia hartzen nuen, une
horretako pertsonak interesatzen zitzaizkidan. Modu argi honen bidez jaso zuen
behatzaielak:
“Mamitsua, mamitsua. Gainera gaur izan da Jon, eta ez zegoen teorizaziorik, hemen gaur dena
izan da Jon, Jon eta Jon”. (Behatzailea, 9. formazio-saioa)
Etengabeko formazio-saioen ibilbide guztia oso lotuta egiten nuen haiek esandakoari, eta
horrek indar handia ematen zion formazio-prozesuari. Horixe zen fokua eurengana
edukitzea, eta ez gazteengan edo beste eragileengan. Bide oparotzat jo nuen hura,
zalantzarik gabe, hezitzaileak erabat bat egiten zutelako saioarekin, bertan zeuden gogo eta
gorputzez, eta ez soilik bere azterketa eta trebetasunen nolakotasuna arakatzen ari zena
soilik, besteak ere, ondokoaren hitzak eta bizipenak entzutea, oso baliagarriak baitziren
norberarenak ulertzeko. Hasiera batean, hezitzaileentzat ez zen gauza samurra euren
buruari buruz hitz egitea eta beraien jokaera aztertzea besteen aurrean, baina inork ez zen
agertu horregatik haserre edo deseroso. Horrekin batera, edozein zalantza edo agerbide
nahi bazuten galdetzeko esaten nien, baita zerbait esatekorik bazuten ere, nahiz eta euren
ustez aipagarria ez izan.
Ibonek eta Aloñak interesgarritzat hartu zuten bide berriari ekiteko aukera, eta Maialen,
Leire eta Demelsak ere gustura hartu zuten proposamena, baita Ierak ere, irailean
landutakoaren garapen naturala eta beharrezkotzat jo zuten hori guztia. Iraileko formaziosaioen
sentsazioak erreskatatu zituzten, nahiz eta Nerearenak eta Ierarenak ez izan erabat
onak. Iera, esaterako, apal samar azaldu zen hasierako bileretan, nagia nabaritzen zitzaion