Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 234
Edozein modutan ere, hasierako saioetan ez nuen hitza bakarrik erabili. Hezitzaileek
idatzitakoaren eta aztertutakoaren inguruko antzezpenak egitea nahi nuen, eta hala egin
zuten. Bide egokia suertatu zen inolako zalantzarik gabe, modu horretan kalitateen agerpen
praktikoa nolakoa zen ikusi ahal izan nuelako. Ez zitzaidan nahikoa iruditzen kontaketa hitz
soiletara mugatzera, horrela hezitzaileak esaten zutenean “Gazteekin hitz egiten dugu”, edo
“Egurrarekin azaltzen naiz”, hori saion bertan egitea eskatzen nien, eta horrela asko
aurreratzen genuen ulermenean. Nik ere horretan guztian laguntzen nien, eta beraiek esaten
zutena nik nola ulertu nuen antzezten nuen, hezitzaileek agertu nahi zuten kalitatearen
nolakotasunera iritsi arte. Horrelako saiakerak guztiz emankorrak izan ziren; alde batetik,
zurruntasuna eta hoztasuna kentzen ziotelako saioei; eta, beste aldetik, gehiago sakontzeko
eta gauzak argiago ikusteko aukera ematen zigulako. Esan nahi dudana da trebetasunak
praktikan ikusten direla ongien eta praktikan bertan garatzen direla, eta ez paperean edo
hitzetan soilik. Oso ideia eta jarrera egokitzat jo nuen hori. Formazio jarraian egin hasierako
saio horietan oso gustura bukatzen zuten hezitzaileek, halaxe adierazi zidaten zintzoki.
Euren larrutan esperimentatu zuten saioen bide berriaren nolakotasunak.
Norberaren esku-hartze estiloaren kalitateak aztertzen hasi ginenean aldaketarako
bidearen aukera jorratzen hasi ginen. Hezitzaile bakoitzak zein kalitaterekin agertzen zen
ikusteak bide berrirako aukera eskaini zigun, eta, batez ere, hezitzaileei berie eskaini zien.
Lehen aldia zen bere hezitzaile esperientzia osoan bere buruari galdetzen ziotela “nola
agertzen naizen nire lanean?”, eta horretarako irailean bizitako eredua zuten. Hitz bitan,
lehen aldikoz praktika pedagogikoaren muinaren inguruan aritzen hasi gien. Horrek begia,
eta zenbait kasutan gorputza irekitzeko aukera eman zien. Hezitzaile batzuk berehala
konektatu zutela ildo berriarekin iraileko esperientzia eta gero, bereziki Jonek eta Nerea
Elíasek. Oso garrantzitsua izan zen hori. Hortik aurrera gainera, zimentarriak zeintzuk ziren
ondo asko ulertzeko bidea eman nien: hemendik aurrera formazio-saioak horri buruzkoak
izanen zirela, hots formazioari buruz, beraz, pertsona bezala norberaren trebetasunen
inguruan. Berriro ere norberaren esperientzian zentratu nuen formazioa. Ikusteke zegoen
bilakaera, baina, kokatze-fasea bukatuta zegoen.
Gainera, gelditzeko aukera izatea garrantzitsutzat jo nuen. Hots, gelditu eta norberak zer
kalitateen arabera azaltzen zen aztertzeko parada. Introspekzio ariketa latza eta sakona egin
zuten hezitzaileek, eta horrek argitasuna eman zien, azalean agertu zelako ordura arte euren
begietara oharkabean pasa zena.
Horrekin guztiarekin lortu nuena zen norbera, hezitzaile bakoitza, protagonista izatea eta
sentitzea, hau da, formazioaren zentroa hezitzaileak izatea. Hezitzaileen okerrek, hanka