Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 227
euren motibazioan eragin zuzena izan zuen, jakina. Maitek zer-nolako kalitateekin lan
egiten zuenari buruz oso informazio gutxi neukan, garai hartako bere lekukotasunak oso
nahasiak eta lanbrotsuak zirelako. Aritzek Metalarekin agertzen zen tailerretan, Metal
orekatuarekin, eta argitasuna eta ordean ematen zien tailerrei praktikan bertan. Halere,
bizitzen ari ziren egoera ezegonkorra hori baino indartsuagoa zen, eta horren aurrean
ahula azaltzen zen Aritz. Egun batean gazterik ez azaltzeak, hurrengo astean bai, eta
hurrengoa hiru baino ez, tokiz kanpo uzten zuen Aritz. Bestela Aritzen Metala gazteekin
oso interesgarria zen, harreman neurtua zuelako beraiekin agertzen zirenean,
segurtasuna eta babesa ematen zuen aritzen Metalak. Ez zuen asko hitz egiten,ezta giro
bero lortzen ere, Sua ez baitzen bere alderdi indartsua, baina Metalaren trebetasuna oso
modu egokian eta orekatuan agertzen zuen, eta gaztetxoek babestuta sentitzen ziren.
Esandakoaren guztiaren haritik azpimarragarriak dira Jon eta Demelsaren egoerak, non
bizitzen ari zirena somatizatzen zitzaien. Demelsak buruko minez ateratzen zen
tailerretatik, erabat nekatuta eta ahituta. Jonen egoera guztiz grafikoa eta interesgarria
iruditzen zait, hasierako epe hau hezitzaileek nola bizi izan zuten osoki ulertzeko. Berak
gorputzean bertan sentitzen zuen hasierako tailerrek sortzen zioten herstura. Somatizatu
egiten zitzaion urduritasuna. Hori guztia sabelean fokalizatzen zitzaion eta gogor eta
tentsioan nabaritzen zuen tailer osoa iraun bitartean, baita bukatu eta ordu batzuetara
ere:
“... gorputza espresatzen da, ba urduritasuna hemen (sabela ukitzen du), bihotz taupadak
arinago...” (Jon Ormaetxea, 2.elkarrizketa).
Hau da, tailerra bukatu ostean bertan bizitako tentsioa irauten zuen, baina, eta hau argi
gera dadila, ez gazteekin giro txarra edo hotza zegoelako, egitasmoak iraun zezan
eragiten zion presioa zela-eta. Nolabait esateko ez zeuden baldintza objektiboak esateko
Jon eta gazteen arteko harremanak gaiztoak zirenik; Jonen beraren hauteman
subjektiboek agerrarazten zioten sentsazio horiek. Horren berri, etengabeko formazioari
heldu genionean izan nuen noski, eta hona hemen egin nuen interpretazioa, guztiz
argigarria dena, nire ustez, orduko egoera eta hezitzaileen bizipenak ulertzeko:
“Gehiegizko inplikazio du gazteekiko, eta tailerrak bukatzen dituenean ere ezin du horretaz
hausnartu gabe egon: ea gaztetxoak ondo pasatu ote duten, zer egin daiteke oso-oso gustura
aritzeko, batzuk apur bat aspertzen badira segituan kezkatzen da... Horren haritik Jonek esan du
nahiko denbora badaramala modu horretan, eta saioak amaitu ostean sabelaldean mina eta
gogortasuna sentitzen ditu. Somatizatu egiten zaio arestian aipatutakoa. Berak aipatu duen
arrazoia horretarako hauxe izan da, eta Iera bat etorri berarekin: nahi duena da gazteak ahalik eta