Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 225
Eta gazteak ondo pasatzen zuten? Ba bai, batzutan bai, eta beste batzuetan ez, baina gu ere ez
ginen ondo, eta, nik uste dut, hori transmititzen geniela... eta oso gaizki! (Demelsa Gómez, 2.
elkarrizketa)
Hezitzaileak zeregin pedagogikoan nola agertzen ziren gehiago zehazte aldera Nerea
Eliasen hitzak ere oso-oso adierazgarriak dira, hasierako epe horretan tailerretara
gaztetxoekin aritzeko nola azaltzen zen garbi esaten duelako:
“Etorri lotuta. Tailerrak ondo preparatuta geneuzkan, horretan inongo zerarik ez zegoen, hori bai
preparatzen genuela: hau eta hau... O sea berez ez ginen zertan etorri behar preokupatuta, ze
errekurtsoak bageneuzkan tailerrak aurrera ateratzeko, baina, nik uste dut etortzen ginela hain
nerbioso (...) Orduan, nik uste dut dena zela berrie. Horregatik lotuta sentitzen nintzen, ez nuen
gozatzen, gauzak egiten genituen, eta, nik uste dut, ez ginela gehiegi fijatzen gazteak ere
hainbeste gozatzen zuten edo ez, guk edukitzen genituen lau ordu gauzak egiten, baina... Ez dut
batere ongi gogoratzen zati hori. Ez, ez dut batere recuerdo ona” (Nerea Elias, 2. elkarrizketa).
Beraz, Nerearen hitzetan epe horretako hezitzaileen esku-hartze estiloa ulertzeko gakoa
ongi asko ikus dezakegu: “Gauzak egin egiten genituen” zioen Nerea, hau da, aktibismo
bizi batean murgildurik zeuden, non jarduerak antolatzea eta horiek aurrera eramatea
zen xedea. Ekintzei arreta eta garrantzia gehiago eskaintzen zieten gazteen egoerei eta
nahiei baino. Egurra nagusi. Modu horretan, jarduera gauzatu behar horrek gazteen
aurrean lasai eta patxadaz agertzea galarazten zien. Ez zuten irudikatzen, inondik inora,
aisialdiko egitasmo batean gauzak, ekintzak eta jarduerak egin gabe egon zitezkeenik,
ordura arte izandako esperientzia heziketa esparruan horretara bideratzen zielako.
Abiadura handiko erritmoan murgildurik zeuden, eta ez ziren gai gelditzeko eta
egoeraren gainean hausnartzeko. Hezitzaileen gogo eta gorputzak beti geroan zeuden:
tailerrak prestatzen ari zirenean, tailerretan zer jarduera egin erabakitzen zuten; eta
tailerretan zeudenean, hurrengo ekintza zein izango zen pentsatzen ari ziren, edota egun
horretan hain ongi atera ez zena nola hobe zitekeen datorren saioan. Ez zuten orainaldia
bizitzen; eta, beraz, guztiz garrantzitsua dena heziketaren ikuspegitik, ez ziren gazteekin
egotean. Ez zuten beraiek eta gazteen arteko harremanari erreparatzen, fokua hortik at
zegoen.
Horrela, horren guztiaren aurrean, hezitzaileen hautematea hauxe zen: dena
kontrolatzen badugu, hau da, tailerrak guk aurreikusita bezala joaten badira, gazteak
gustura egongo dira eta etorriko dira, beraz lana edukiko dugu, eta proiektua ez da
bertan behera geratuko; izan ere, hori hala balitz guk erredunak izanen ginateke. Horrek,