Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 222
eskaini arren, gerta dieke egunen batean aspertzea, eta Aloñari ezer berririk ez bururatzea, hau
da, Egurrak berak halako antsietatea edo herstura modukoa sortzen ari dio.
Aipatutako guztia gazteekin harreman estuak edota beroak eraikitzea eragozten dio. Sua
agertzea, alegia. Zurrunbilo horretan ez dut uste Aloñak gaztetxoen gustuak, nahiak eta abar hain
ongi ezagutzen dituenik (...) Aloñaren mugimenduak, Ibonen lasaitasuna eta erritmo geldoa oreka
dezake, eta alderantziz, ez da hala gertatzen. Aitzitik, Aloñaren Egurrak Ibonen gainetik jarri ohi
da, eta maiz agintekeri kutsua hartzen du. Gauzak mugiarazteko eta jarduerak egiteko gogo biziak
Ibonen jokamoldea eklipsatu egiten du. Ibonek bere iritzia ema baino lehen Aloñak erabakia hartu
du ea gauzatu ere” (16. formazio-saioa, F agiria).
Gauzak horrela, Aloñaren Egurraren kalitatearekiko jokaera hori oso indartsu izan zen
hasierako bi hilabeteetan, eta hain markatua eta sakona zen, hori apaltzea zaila iruditzen
zitzaidala. Hori diot saio batean eztabaida txiki bat eduki nuelako berarekin. Bere ustez,
Sua agertzen zuen, baina nire irudikoz ez, sartuta zegoen zurrunbiloan nekez jakin
zezakeelako gazteen gustuak eta nahiak, eta berarentzat zer egin nahi zuten galdetze
soilarekin eta apur bat hitz egitearekin Suaren kalitatea agertzen ari zen. Inondik inora,
Suaren samurtasun eta adierazkortasuna ez zituen berarekin Aloñak, bai ordea
Egurraren indarra eta borondatea. Hori argi ikusi nuen bai hasierako formazio ikastaroan,
baita gero berarekin izan elkarrizketan. Aloñaren berezko kalitatea eta indarra oso-oso
indartsua zen.
Ikusten denez, eta oharkabean bazen ere, hezitzaileek heziketa beraren izaera praktikoa
ukatzen zuten, teoria praktikara zehatz-mehatz aplikatzea nahi zutelako; zentzu horretan,
giza fenomenoek eta pertsonon arteko harremanek neurri handi batean duten
ustekabetasunari muzin egiten zioten. Gaztetxoak egitasmoa utz zezaketen beldur
horrek harrapatuta hezitzaile ororen ustea zen tailerrak planifikatu zuten moduan joango
zirela, eta hala izan zedin ahaleginak egiten zituzten. Hots, teoria bere horretan praktika
pedagogikoan gauza zedila nahi zuten. Heziketa eta aisialdiaren izaera pedagogikoa
erabat galduta zuten.
Esan nahi baita, planifikazioa oso ongi egiten zutela, baina hori modu desorekatuan
agertzen zuten, hortxe jartzen baitzuten gogo guztia, arrakastaren giltza prestaketa eta
antolaketa epean egongo balitz. Horrela, praktika begira ez zuten ia ezer egiten,
programatutakoa tailerretan bere horretan isla zedin lan egiten zuten. Ieraren hitzek oso
modu indartsuan adierazten dute hezitzaileek hasierako hilabete eta erdi hori nola bizi
izan zuten: