Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 217
Zailtasunak baino ez zituzten ikusten hamalau eta hamasei urte bitarteko gazteekin lana
egitean, beraien irudiko oso zaila zen adin hori zuten gaztetxoentzako zerbait
erakargarria egitea, eta arazoak baino ez zituztela sortzen. Nire irudikoz, topikoz beteriko
iritzia zen, baina, jakina, topiko guztiek bezalaxe indar handia zuten euren
hautemateetan. Ikus dezakegunez, faktore hori lotzen da lehen aipatu dugunarekin; hots,
gazteak, nola edo hala mantentzea kezka bilakatu zela:
“Beldurra hasieran. Beldurra zen ea ondo joango zen gauza, etorriko ziren gazteak larunbatero
(...) Ba hori, beldurra lehengo zen, gazteak apuntatuko ziren edo ez, gazteak egongo ziren edo
ez. Eta hamalau urterekin, Deba ez da oso handixa eta bueno... hori, alde horretatik lehengo hori.
Gero beste beldurra porque ni ez naiz egon sekula monitora bezala, orduan... Klaro! Ez!!...
Sekula. Egon naiz umeak zaintzen inoiz, baina... ez. Horregatikan, beste beldurra hori, joe ez
naiz egon sekula, eta hamahiru-hamalu urtekoekin ya ez da, hiru urtekoekin bezala edozer gauza
egin... ba hori, beldurra hori: gustura egongo ziren, ez ziren egongo, funtzionatuko ote genuen,
dinamika asmatuko ote genituen... Gero mantentzearena” (Iera Zubikarai, 2.elkarrizketa).
Ierari hasiera-hasierako beldurra pasa zitzaionean, Lurraren kalitatea gailendu zitzaion,
indar handiz gainera. Hogei bat gaztek egitasmoan parte hartzeko prest agertu zirenean,
kopuru hori ahal zen moduan mantentzea nahi zuen, bere kezka bakarra zen tailerretan
istilurik ez egotea eta beraien artean ongi konpontzea. Gehiegizko joera horrek, halere,
gazteekin gertu ez egotea ekartzen zion. Bere indarrak ekintzak prestatzean jartzen
zituen, Egurra ere oso eskuragarri zuelako, eta handik aurrera lasaitzen zen; hots,
tailerretako giroaren nondik norakoaren inguruan ez zen kezkatzen, Deban hogei gazte
izan ematea arrakastatsutzat jotzen zuen. Eta nahikoa zuen horrekin. Ierarentzako orain,
nolabait, atsedena hartzeko garai zen, ez erabat gelditzeko, baina bai erritmoa jaisteko,
gazteak egitasmoan edukita horiek jarrai zezaten baitzen bere helburua. Horrela giro
erlaxatua eta ona lortzen saiatzen zen, eta ez zuen nahi bestelako arazorik. Gustura
zegoen horrela, eta ez zuen nahi aldaketa handirik. Kokatze-fasearen ostean, egoera
egonkortu zenez horretaz disfrutatu nahi zuen. Egotearen kalitatearen ezaugarri garbia.
Ierarentzat, egitasmoa ongi zihoan gazte talde bat eurekin zegoelako, eta asteroko
elkarbizitzan sortzen ziren gorabeherak estaltzen zituen, ez zien garrantzirik eman, eta
ez zuen eredua erabiltzen horiei irtenbidea aurkitzeko.
Egiari zor, Ieraren adibidea oso egokia da kokatze-fase hau ulertzeko; izan ere,
hezitzaileen kezkak baino harantzago, hezitzaileak gai izan ziren euren herrietan erabat
berria zen egitasmoa abiatzea. Esan nahi dudana da, gazteek ezagutzen zutela aisialdi
eskaintza berria, bazekiten non eta noiz biltzen ziren, hezitzaileak ezagutzen zituzten, eta