Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 216
zuen gustukoa, baita lasaitasuna eta patxadaz. Beraz, jarduerak antolatuta bezala joatea
nahi zuen: erritmo jakin batekin, ordena zehatz batekin... Orduan, praktikaren ustekabeek
gainditzen zuten Ibon, aurreikusten ez zituen gauzak gertatzen baziren, ez zen gai bere
Lurra agertzeko eta egoera lasaitzeko, edo gelditzeko eta ikusteko zer egin, ezta bere
Metala ere egoera berriaren aurrean ordena jartzeko. Alderantziz, hasierako bi hilabeteko
joera izan zen hain gustukoa zuen ordena eta patxada apurtzen zenean, Ibonek galduta
ikusten zuela bere burua, egoera bere kontrolpetik ikusten zuenean (Metala), urduri
jartzen zen, eta Lurra galtzen zuen. Egoera bideratzeko erabat blokeatuta geratzen zen.
Egur gutxi zuen eskura gainera. Bi adibide aipatuko nituzke hobeto ulertzeko:
- Programatutako eta ongi antolatutako eta prestatutako tailerra Ibonek aurreikusi
bezala ateratzen ez zenean: gazteek hain gustukoa ez zutelako, materiala
kalkulatzean asmatu ez zutelako...
- Gazteen artean liskarren bat zegoenean, eta tailerrak egiten zituzten egoitzatik zehar
korrika-eta hasten zirenean...
Beraz, neurri handi batean, tailerretara joatea ez zen Ibonentzako atsegina. Hala eta
guztiz ere, eta, batez ere, Aloñaren eraginez jarduerei ematen zien garrantzia gehiena,
ez zuen irudikatzen tailerrik ekintzarik gabe. Horrekin batera, bazegoen epe horretan oso
esanguratsua zen fenomenoa, eta Ibonen kasuan zeharka aipatu dudana. Honako hauxe
da.
Hezitzaileek tailerretan, zer eta nola egin ez zieten galdetzen gaztetxoei, eta galdetzen
bazieten, hezitzaileen lana antolatzaile gisa izatera mugatzen zen. Uste zuten gazteei
galdetzeagatik ea zer egin nahi zuten dena konponduta zegoela, baina fokua ekintzan
egotea areagotzen zuten, ez gazteen benetako nahietan. Esan nahi dudana da Suaren
kalitatearen hutsune handia zegoela hezitzaileen jardueran, oro har. Ez ziren benetan eta
bihotzez kezkatzen gazteez nahiz zutenaz. Ekintza egite hutsagatik gustura egongo
zirela uste baitzuten. Ez ziren gazteen unean uneko egoeraz arduratzen: ez ziren
gazteengana hurbiltzen, ez zieten gazteen kezka eta arazoei garrantzirik ematen, ez
zuten gozatzen tailerretan, ez zuten bat egiten tailerretan. Ez zegoen Suaren kalitatearen
aztarnarik.
Ildo beretik, Ieraren bizipenak ere oso interesgarriak dira hasierako asteak ulertzeko.
Kezkaz beterik bizi izan zuen hasiera, are gehiago Kuadrillategi izan zenean bere
lehengo esperientzia hezitzaile gisa, horrek apur bat kezkatzen zuen ere. Horrekin
batera, Ieraren, eta, oro har, hezitzaile guztien beste kezka bat gaztetxoen adina zen.