Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 214
bost hezitzaile hasi zirela lanean, eta gazte kopurua behera egin zuenez, udaletxea ez
zegoela prest horien guztien soldata ordaintzeko, biena baino ez. Faktore horiek guztiek
oso era bortiztean kolpatu zuten bien animuetan. Hori oso argia zen Lorearen kasuan.
Berak eskuragarri edo agertu nahi zuen kalitatea Suarena zen, baina zerbaitek eragozten
zion, eta hasierako asteetan baino gehiago azaltzen bazuen ere, ez zen gazteen aurrean
agertzen zuen trebetasun nabarmenena. Hau da, gaur egun hamar-hamaika gazte
edukitzeak honako hau suposatzen zion: kosta ala kosta mantendu nahi izatea
Kuadrillategin (gazteak), hasierako kopurutik izena eman zuten gazte kopurutik, bederen,
asko jaitsi baitziren. Horrela, horietako gazte batzuk utziko balute (egitasmoa nahikoa
erakargarria ez zaielako suertatzen, bertan aspertuko direlako...), epaitua izatearen
beldur zen Lorea (bai udaletxearen aldetik, Jardunen aldetik eta gure aldetik), eta gainera
lanik gabe geratuko lirateke. Horrek guztiak indar eta zama handia zuen Lorearen
sentimenduetan eta pentsamenduetan.
Beraz, Lorearen kasuan, argi zegoen testuinguruko indarrek bere ohiko jarrerak eta
trebetasunak agertzen eragozten zutela. Berak nahiago zuen gaztetxoekin giro beroa eta
gertukoa izatea, baina lana galduko zuenaren eta horregatik epaitua izango zenaren
sentsazioa gailentzen zitzaion. Bada, presio hori zela, eta gazteekin harreman
gertuagoetan ez sartzeak, tailerren bilakaera eta praktikatik bertatik aldentzea ekarri zion.
Hain zen handia Loreak testuingurutik jasotzen zuen presioa, ezen bere Suarekin jokatu
beharrean tailerra oso ongi ordenatuta eta antolatuta eramatea nahi izaten zuela, horrek
arrakastaren iturria izango zelakoan. Gainera, ordura arteko bere hezitzaile ibilbidean
hala jokatu zuen beti. Azken batean, arreta tailerretik kanpo jartzean zuen, gaztetxoen
harremanetatik at. Modu horretan, tailerretan, hots, praktika pedagogikoan, gauzak
antolatu bezala joaten ez baziren lotuta geratzen zen; ikus bere hitzak:
“... gaztetxoak programatuta dagoen jarduera gogoko ez badute, ekintzaz aldatzeko ez dut
pegarik ipintzen badakidalako gaztetxoek jarduera egin nahi ez badute ez dutela egingo. Aldiz,
hementxe sortzen zait, sarri, buruhaustea: eta orain zer egin?” (Lorearen idatzia, C agiria).
Hau da, bere barneko indarrek talka egiten zuten bere ustez egokiena izan zitekeenaren
aurka. Bere hezitzailearen esperientzian planifikatutako orori garrantzia handia ematen
zion, baina orain ez zuen hori hain garbi ikusten. Metalaren trebetasuna agertzen ari
zitzaion, bere buruarekiko Metala, hain zuzen ere. Non ordenari eta argitasunari,
gaztetxoen nahiari eta beraiekiko hurbiltasunari baino garrantzia handia ematen zion. Ez
zegoen halere, gustura Lorea horrekin, baina ez zekien nola atera handik.