Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 209
Hortaz, kalitate bakoitzaren nolakotasuna gorputz ariketen bidez esperimentatzea eta
sentitzea oso aproposa izan zen, bai eta ondoren horiei buruz egiten genituen hausnarketak
ere. Bai gauzak ordenatzeko baita lan pedagogikoarekin lotzeko ere. Hots, norbanakoaren
sentsazioen bizipenak oinarri izan ziren elementuak ulertzeko, eta hortik abiatuz bost
indarren eredua zeregin pedagogokora eramateko.
Ikastaroaren intentsibotasunak eduki zuen horretan guztian eragina. Bi aste oso trinkoak
izan ziren, eta zurrunbilo horretan egoteak indar handiz lagundu zuen ikastaroaren
nolakotasuna ulertzeko eta bertan zentratzeko. Hori bai, eta hezitzaile batzuk aipatu bezala,
egun batzuetan, eta bukaera aldera, nekea sumatu zuten eta zenbaitetan euren
gorputzarekin konektatzeko zailtasunak eduki zituzten. Nolanahi ere, egun bakoitzean
elementu bat aztertze eta lantzea egokitzat hartu zuten suspertzaileek, gero guztien arteko
harremana ikusteko.
Laburbilduz, esango nuke, euren lan pedagogikoa hasteko, eta gero burutu behar nuen
formazioari begira, oinarri sendoak jarri nituela, hezitzaileek norabide berrirako lehen
urratsak eman baitzituzten.
4.4.BIGARREN EPEA. KOKATZE-FASEA.
Hasierako formazioa ikastaroan suspertzaileek hezkuntza-jardueran hasteko oinarri
sendoak jarri nituela aipatu dut. Hortik aurrera, bospasei asteko tartea ireki zen, hezitzaileak
egitasmo berrian egokitzeko eta lekutzeko balio izan zuena, hau da, kokatze-lana izan zen.
Diseinuan hori guztia aurreikusita banuen, bai bainekien ikastaroa bukatu ostean halako
trantsizio epea bizi beharko zutela suspertzaileek, edozein egitasmo edo esperientzia
berriekin gertatzen den egokitze-aldia, hain zuzen ere. Edozein modutan, epe hori aztertzea,
hezitzaileek nola bizi zuten interpretatzea, eta zer-nolako bilakaera izan zuen ikustea
interesgarria da oso esperientzia bere osotasunean aztertu ahal izateko. Trantsizio epeak
bezalaxe gorabeheraz josirik egon zen, kasu batzuetan, berritasunera egokitzeko
zailtasunak zirela-eta. Esan daiteke, hilabete pasatxo horretan egitasmoa egonkortzea eta
apur bat bere forma hartzea izan zela xede nagusia, horrela, antolaketa-lanek hartu zuten
zama handiena. Horregatik guztiagatik, oso fenomeno interesgarria gertatu zen: hezitzaileek
bere ohiko moduan lan egiten zuten, bere inertziek bultzatuta. Jakin banekien, hori hala
izango zela, eta, are gehiago, horrek ahalbidetuko zuela gero hezitzaile gehienek
esperimentatu zuten esku-hartze estilo aldaketa gehiago nabarmentzen.