Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 206
hura berriro agertu zitzaien. Hau da, euren zeregin pedagogikoarekin hastear zeudenean,
gaztetxoekin lanean, alegia: hori nola burutu behar zutenaren inguruko zalantzak sortzen
hasi zitzaizkien berriro, ere. Eta ikastaroan ikusitakoa oso arrasto gutxi eskaintzen
zietenaren hautematea gailentzen hasi zitzaien. Arrasto gutxi, jakina, egitasmoan zer
jarduera egin behar zutenaren inguruan, ez heziketa mementuan zer egin behar zutenaren
inguruan. Proiektuaren handik gutxi barru hasi behar izateak kezka sortzen zien, hau da, zer
egin eta antolatu behar zuten. Berriro ere fokua zein jarduera egin behar zuten inguruan
jartzen zutelako.
Gaur egungo begiekin ikusita uste dut kezka hori apaltzeko zerbait egiteak onurak
ekarriko zituela, baina ez nuen deus egin. Ez nuen ongi jokatu.
Hau ez zen, alta, guztien sentsazio, baina bai suspertzaile gehienena. Nolanahi ere,
bazegoen beste zalantza bat, eta hau bai denek zuten eta saihestezina zena: egitasmora
etorriko ziren gazte kopurua, beste hitz argiagotan esanda: euren kezka zen ea lana edukiko
zuten ala ez. Oso kezka ulergarria edozein ikuspegitik aztertuta, baina hain zen handia
ikastaroaren azken egunean batez ere hori oso argi ikusi nuela. Hitzez lasaitzen saiatu
nintzen “Lasai egon, gazteak etorriko dira, ziur”, eta horrelakoak esanda, baita Lurraren
ariketa batzuk ere errepikatu genituen. Halere, kanpoko indarra indartsuegia zen. Hitzok
horren erakusgarri dira, ia suspertzaile guztietan sumatzen zena zen, hau da, proiektua
egonkortuta ikustea nahi zuten, eta horretarako nahiko indar eta baliabideez zutela
sumatzen zuten. Hots, proiektuaren hasiera gerturatu eta berehala, ikastarora etorri aurretiko
inertzia gailentzen hasi zen. Ibonen hitzek ongi ordezkatzen dute inpresio orokorra:
“Ni: (...) Hau da bukaeran ze sentsazio daukazu, ikastaroa bukatu eta gero “Hau ondo dago, baina
Kuadrillategirako ez dit ezertarako balio” edo...
Ibon: Balio bai, baina uste dut zerbait gehiago beharko nuela. O sea, hortaz gain beste bat ya
zehatzagoa, bideratuta Kuadrillategiko... ba arauak aunque sea esplikatzeko, edo
funtzionamendua nola egin behar gendun... Es que ikusten det orain gure eskutan geratu behar
dela, ez? Orduan ba gehio bideratuta... Bueno, o sea, atal hori ondo iruditu zait egin genuena,
baina igual beste bat beharko zela, praktikoagoa... “ (Ibon Egaña, 1. elkarrizketa).
Bukaera aldera lotura gehiegi sumatu nien Kuadrillategirekiko, normala zen, bertan egin
behar baitzuten lan, baina batzutan, berriro diot ikastaroaren bukaera aldera,
desproportzionatua iruditzen zitzaidan. Nik uste dut, mamu edo inertzia hori berriro
azaltzearekin euren lanaren lehengo bi hilabetetan sekulako eragina izan zuela ikusiko
dugun moduan.