Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 191
horretara, eta baita neurri handi batean lortu ere. Nolabait esateko Leireren ahalegina nahiko
handia izan zen ikastaroan. Sinesten ez zuen zerbaitetan sinesteko ahalegina egin zuen.
Orduz geroztik aurrera aldaketak nabaritzen hasi zen Leire. Ariketek sentsazio ezberdinak
sorrarazten zizkioten, eta horrekin eredu teorikoa hobeto ulertzen hasi zen. Dena den, osooso
berandu arte ez zuen fokua jarri bere buruarengan, hau da, egiten ari ginena
berarentzako zela. Bukaeran ere, ereduaren erabilpena gazteekin egin behar zutenaren
inguruan lotzen zuen. Gehiegizko lotura zuen geroarekin, eta gazteekin egin beharreko
lanarekin.
Gainontzeko hamaika hezitzaileek ariketak egiten hasi bezain laster heldu zioten fokuari.
Berarentzat hartu zuten ikastaroa. Horrek elementuetan sakontzen ahalbidetu zien,
ikastaroari zuku gehiago ateratzen, arreta gunea leku horretan une horretantxe gertatzen ari
zenari buruz baitzuten. Beraz, euren burua hobeto ezagutzeko elementuen arabera, eta
formazioaren baliagarritasuna praktika pedagogikoari begira, azkar asko, eta berez lotzen
hasi ziren. Horrek ez du esan nahi ereduaren elementu guzti-guztiak sakon-sakonean ulertu
zituztenik, ezta zeregin pedagogikoan ereduaren erabilera bikaina egitera iritsi zirenik; horrek
esan nahi duena da, elementuetaz gorputzaren bidez jabetzen hasi zirela, eta horrek
eurentzako bide erabat berria suposatzen zuela, eta euren lan pedagogikoa ulertzeko modu
berri bat ezagutzen hasi zirela. Ikuspegi bibentzial batetik, hamaika horiek etekin handia
atera zioten ikastaroari, norabide berri bati heltzeko ahalmenarekin jarri zirelako. Hezitzaile
batzuen hitzak ikustea besterik ez dago:
“Zer izan da ikastaroa? Ba, alde batetik asko landu da, nik uste, emozio eta sentimenduen
mundua. Bilatu izan da igual gu gure barnera begiratzen ikastea, edo horrelako zerbait. Jarri
diguzue horrelako froga batzuk, edo ariketa batzuk egin ditugu, eta etengabe galdetu diguzue ze
sentitzen dugun, nola sentitzen gera... Eta gu horretan jarrita, barrura begiratzen jarri gera:
adibidez begiak itxita nola sentitzen gera, kalian jendian aurrian, publikuan aurrian, pixkat
tontuana egiten zer sentitzen degun. (...) Nik uste det ikasi degula pixkat gehio gure barrualdera
begiratzen” (Jon Ormaetxea, 1. elkarrizketa)
Nereak antzera mintzatu zen, eta bide esperientzialaren balio azpimarratuz zuen:
“Pues esperimentau egin dezula, ez? Ez dala esan dezula “Lurre da hau, eta da mementomementoko
gauza bat..”, o sea, hori nola ematen dan bizi izan detela; ariketen bitartez
esperimentau izan detela ea mementon mementokoa disfrutau deten... Esperimentatu. Ez da
bakarrik ikasi detela teoria batean mailan bakarrik zer dan, baizik eta praktikan jarri detela. Baita
norberak ze kaulidade dauzken ikusteko esperimentatu egin behar dala baita. Nik Urarena
esperimentatu izan ez banu, esango ziazun “Ura da sormena, ez dakit zer eta ebaki zer...”, eta ni