Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 190
zutela pentsatzeak lotzen zituen. Fokua gazteekin eta tailerretan zuten, eta ez euren
sentsazio eta bizipenetan. Nereak ia azkeneko egunean hartu zion zentzua ikastaroari
berari. Beranduegi nire asmoetarako. Nereak ongi adierazi zidan noiz hasi zen zentzua
hartzenikastaroari:
“Ni:(...) Eta orduan memento bat iritsi zen, memento bat-edo, zentzua ikusi zeniola... pixkat gehio
hitz egin nahi duzu horri buruz?
Nerea: Bai. Ni gogoratzen naiz egin genuen ariketa bat kanpoan egin genula, eta jarri zituzun
egoera batzuk: Lur gutxi, Metal... ; o sea, guk jarri behar geneukela, orduan hartu nion, ordun hasi
nintzen zentzua hartzen benetan. Esaten nuen: “Jo, ba orain bai, ez?”. Jartzen zinen ya klaro
adibideak jartzen. Ba imaginau, gu Beasaingok geunden, ez? Eta orduan ya situazion sartzen
zera, eta orduan esaten dezu “ba hau gertau leike”. Baina hasieran gelditzen zan como... bai ba
Lurra nik dauket... bai hartzen diozula zentzue baina..., eta zentzua hartu nionean askoz
gustorago, orduan esan nuen “ah bai, hau bai da nik pentsatzen nuena”
Ni:Nik uste dut zentzua aldi berean ikusi zenituela ariketa horretan, erlazioa eta...
Nerea: Hori da, hori da, hori da. Zergatio suelto gelditzen zan pixkat... gainera ariketak egin arte
eta gero zuk pentsau arte, begira adibidez... ariketa baztuk ez nion hartzen zera handirik, gero
igual bai, baina hasieran ez.” (Maialen Manzisidor, 1. elkarrizketa)
Maialenek oso bukaera arte, azken aurreko egunean, hain zuzen ere, ez zion
erabilgarritasunik eta esanguratsutasunik aurkitu ikastaroari berari; ez ereduari, ezta
metodologiari ere. Nahikoa kezkatzen ninduen horrek gerora begira; izan ere, nola jarraitu
ahalko nuen Nerearekin etengabeko formazioa hain oinarri eskasarekin. Ideia bai bukaeran
hartu zuen, baina oso modu razionalean, ez bere bizipenetan oinarrituta, hortaz, Maialenen
kasuan ikastaroaren printzipio estrategikoak kale egin zuen, ariketekin izan bizipenak ez
zituelako lotu berak ikasteko eta garatzeko aukera gisa.
Leireri ere asko kosta zitzaion zentzua hartzea ikastaroan egiten ari ginenari. Hasierako
harridurak ikastaroa bera baztertzera eraman zuten ia. Hasierako egunetan oso galduta ibili
zen, ez zion inondik inora itxurarik, hartzen egiten ari zenari. “Zertarako da hau?” behin eta
berriz galdetzen zion bere buruari. Izan ere, kontuaren larritasuna ez zen erabilgarritasun
pedagogikorik ez ziola ikusten, are gehiago berarentzako ere ez zion ikusten, denbora
galtzearen sentsazioa zuen bete-betean. Leiren aldaketa, ikastaroaren erdi aldera-edo etorri
zen. Hau da, ikusten zuen gainontzeko suspertzaileek hainbat sentsazioetara iristen zirela,
eta hortik hainbat ondorioetarako bidea aurkitzen zutela, beraz bere burua behartu zuen