Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 184
Bigarren bidea izango da eraginkorrena, jakina. Modu horretan sentsazioekin topo egingo duelako
zuen lagunak, eta lotsa zer den benetan ulertuko du. Lotsa sentituko du, eta beste batean gauza
bera sentitzen duenean jakingo lotsa dela. Hitz soilekin, ostera, kontzeptuaren ulermen
intelektuala lortuko dugu soilik, baina zuen lagunak ez du jakingo lotsa sentitzea zer den, eta hori
da zuek nahi duzuena.
Hitzek bizipenak baino indar gutxiago dute. Horrexegatik maiz esan ohi dugu horrelakorik:
“Sentsazio hori ez dakit nola azaldu!”, “Hori esplikatzeko bizi egin behar da!”, edota “Hitzez ezin
dut adierazi sentitu nuena!”.
Ulertu da orduan. Bada, hori guztia gurera ekarriz gauza bera egingo dugu. Era berdinean lan
egingo dugu. Demagun hezitzaile batek zailtasunak dituela gauza berriak proposatzeko orduan.
Nahigo duela beti jarduera antzekoak egin, ez baitu ideia berriak proposatzeko gaitasunik. Are
gehiago bere burua ez du ziur ikusten gauza berriak egingo balitu. Horrek gaztetxoen nekea
eragiten ari da. Tailerra nahikoa monotonoa bilakatzen ari da: betiko jokoak egiten dituzte, taldeak
egiteko betiko dinamikak darabil hezitzaileak... guztiz iragarria da tailerraren nondik norakoa.
Zerbait egin ezean, laster gaztetxoek asperturik egitasmoa utz dezakete, zirrararik ez baitute
bertan sumatzen.
Horren aurrean, gure lehengo istorioaren antzera joka daiteke. Alde batetik hauxe esan
diezaiokegu hezitzaileari: “Aizu, Eider/Mikel, gauza berriak proposatu behar dizkiezu gaztetxoei.
Zenbait berria pentsatu eta proposa iezaiezu. Pentsa itzazu modu ezberdinak taldeak egiteko,
joko berriak prestatu... Ados? Oso ondo”. Hitzak. Bide ez oso emankorra guretzat. Hori egitea
ezinezkoa egitea suertatuko zaio hutsunea hortxe baitu, eta gutxi dagoen tokitik asko eskatzea
alferrikakoa da, baldin eta ez badugu hori lantzen.
Hezitzaile horrekin ariketa praktikoak egingo ditugu, non hutsunea duen jarrera hori sentitzeko
aukera izango duen. Behin sentitzen duenean gai izango da ulertzeko. Ariketa praktikoek
eskaintzen duten bizipenetatik, eta hauetan sortzen diren sentsazioetatik iritsiko gara ulermenera.
Horrela, gure lan egiteko metodologia hauxe litzateke (horretarako arbelaz baliatu nintzen) ariketa
praktikoa, bizipenak, sentsazioak, eta ulermena.
Horrekin guztiarekin batera honako ideia hau argi eta garbi geratu behar zaigu: ikastaro honen
bidez, norabide bat markatuko dugula, ez ditugula inondik ere bat-bateko eta berehalako emaitzak
lortuko. Bidean abiatuko gara norberaren trebetasunak identifikatuko ditugu, eta hutsuneak
indartzeko eta hainbat egoerei irtenbidea emateko tresnak eskaini. Hemen ez dago errezeta
magikorik. Gure egitasmora hobekien egokitzen den dinamizazio ereduaren norabidea markatu
nahi dugu.