Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren bilakaera eta azterketa 175
Lehengoa argi uzteko hizkuntzen erabileraren ikuspegi kolektiboaren ideiari heldu nion;
eta, bigarrenerako, egitasmoaren xedea erakargarritasunezko eremua sortzea zela,
nerabeengan hizkuntzaren modu kontzientean eragitea baino. Beraz, hezitzaileek ez zuten
jarri behar bere indarra gazteek hizkuntzari buruzko gogoetak egite aldera, esku-hartzea
talde fenomenoen gakoetan oinarritu behar zela aipatu nien. Horretarako guztirako bi
dinamika egin nituen, ideia modu grafiko batez ulertze aldera. Bertan, denon artean egoera
bat irudikatu genuen, non gazte talde baten hizkuntza jokaera errepresentatzen zen; eta,
beste bat, gazteen behar emozionalak asetzearen ideia azpimarratzen zen. Dinamika horiek
egoera jakin baten antzezpenean oinarritzen ziren, eta horien ostean hainbat galdera luzatu
ostean nahiko garbi geratu zen Kuadrillategi egitasmoaren bi zutabeen esanahia. Nire
aburuz, hizkuntza helburuez gain, egitasmoaren alderdi pedagogikoaz ohartu ziren, hau da,
aisialdian oinarritutako proiektua zela.
Horren ostean, egitasmoaren tresnak azaldu nizkien: Kultura Tailerrak; gazte
lagunarteekin hasieran egin beharreko negoziazio bilerak; eta Koadrila Saioak, non gazteen
satisfakzkio mailaren inguruan hitz egingo zuten, eta proiektuaren baldintzen jarripena
egingo zen. Horrekin batera, gaztetxoen begirako baldintzak azaldu nituen ere: gutxienez
bost kidez osatutako taldeak izan behar zuten, egitasmoaren hizkuntza bakarra euskara
izango zela, B eta D ereduko gazteek parte hartuko zutela, eta DBH3 eta DBH4ko nerabeak,
hau da 14-16 urte bitartekoak.
Edonola ere, hori guztia nahikoa azkar egin nuen. Azalpenak lasai eta patxadaz egin
nituen, baita hezitzaileen galderak erantzun ere, baina egitasmoaren nondik norakoa
barneratzeko denbora gehiago behar zuten. Ez nuen ongi jokatu une horretan; alde batetik
uste nuelako nahiko zela bi orduz iraun zuen azalpena, are gehiago dinamiken bidez izan
da; eta, beste aldetik, formazioaren muinari heltzea nahi nuelako. Trantsizio hori ez nuen
behar bezala egin. Proiektuaren azalpenetik, esku-hartzearen gakoak agertzera ez nuen utzi
tartea hezitzaileek egitasmoa benetan zertan zen jabe zitezen. Hezitzaileek hori guztia azkar
samar egin nuenaren sentsazioarekin geratu ziren nire ustez. Nolanahi ere, ikastaro osoan
zehar proiektuaren inguruko zalantza gehiago aterako zirela pentsatzen nuen, eta horiek
argitzeko tartea egongo zela. Hau da, hasieran dena ondo argitu beharrean, ikastaroan
zehar egin ahal izango nuela ziur nengoen. Ez nuen ongi jokatu, baina. Suspertzaileek
argitasuna behar zuten lehen unetik bertatik, eta hori ez zuten jaso niregandik. Lasaitasunaeta
bai transmititu niela, baina une horretan bere kezka gorena zena ez nien argitu, hau da,
zein zen beraien egitekoa egitasmoan. Seguraski nire indarrak heziketa unearen garrantzian
jarri nahi nituelako, ez nuelako nahi beraien hezitzaile lana hortik kanpo zegoenarekin lotzea