Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Esperientziaren kokapena 146
karrera) jasotzen nuen oinarri teorikoekin batera, heziketaren inguruko ideia eta ikuspegi
propioaz jabetzen edota mamitzen hasi nintzen.
Horrela, hortik aurrera, 1995. urtetik aurrera, hain zuzen ere, maiztasun aldetik
egonkorragoak ziren lanak eskaini zizkidaten, betiere heziketarekin loturikoak, noski.
Haurrekin eskolorduz kanpoko jarduerak aurrera eramaten hasi nintzen egunero, eta
horrekin batera, nire herriko, Lasarte-Oriako, AEK Euskaltegian hasi nintzen eskolak ematen.
Leku horietan guztietan hezitzaile nahiz irakasleen artean eztabaidak edukitzen genituen:
antolaketaren aldetik, didaktikaren aldetik, programazioaren aldetik... zinez nire formaziorako
oso-oso aberasgarriak izan zirenak. Nire ustez, orduantxe hazten hasi zen orain eskuetan
dugun lan honen oinarrizko ideia. Beste hitz batzuetan esanda, garai hartan ezarriko nuke
lan honen gaiaren haziaren hastapenak. Hau da, ohartzen hasi nintzen hezkuntzapraktikaren
alor garrantzitsu bat hezitzaileok hezigaiekin aurrez aurre jartzen ginean zela, eta
horri buruz ezer gutxi hitz egiten genuela geure bileretan, gehienbat pertsonaz harantzago
zegoenari buruz jarduten ginen, nahiz eta hori ere oso garrantzitsua izan: programaketa nola
egin behar zen, zein zen jarduera jakin hori aurrera eramateko materialik egokiena, nola
ebaluatu behar genituen gure jarduerak... baina, esate baterako, klase barruko gauzen
inguruan ezer gutxi genekien. Ohartzen nintzen euskaltegiko nahiz aisialdiko jardueren eta
programen arrakasta, neurri handi batean, pertsonen baitan zegoela; pertsonen arteko
harremanean hain zuzen ere. Heziketaren ikuspegitik ikusten nuen irakaslea
euskaldungaiekin gelara sartzen zenean, orduantxe zela une gakoa, baina horri buruz ezer
gutxi genekiela. Banuen hor kezka modukoren bat.
Hala eta guztiz ere, nahiz eta ideia oraindik oso-oso lanbrotsu zegoen nire baitan,
heziketa alorrean jarraitu nuen lanean. 1997. urtera aldera aisialdiko hezitzaileak formatzeko
aukera eman zidan Donostiako Urtxintxa Eskolak. Bertan bi urtez aritu nintzen, eta, egia
esan, asko ikasi nuen. Horrekin batera, aurreko urteetan hasitako jarduerekin jarraitzen
nuen: Lasarte-Oriako Ttakun Kultur Elkarteko aisialdi taldean, AEK eskolak ematen... Ekintza
aldetik eta nire bizitzaren abiaduraren eta formazioren ikuspegitik urte oparoak izan ziren
inolako zalantzarik gabe. 1997. urtearen bukaeran Lasarte-Orian egosten ari zen hezkuntza
eta hizkuntzarekin lotuta zegoen ikerketa-proiektu batean ikerlari bezala eta irakasle edo
hezitzaile bezala aritzeko aukera eskaini zidaten. Une horretantxe, eta heziketa lanaren
ikuspegitik, nire bizitza borborka zegoen. Zurrunbilo ikaragarrian nengoen, eta denborak
ematen duen perspektibaz baliatuta aitortu behar dut nire formazioan eta heziketaren ideian
sekulako eragina izan zutela urte horiek guztiak. Kuadrillategi izenarekin ezagutzera eman
zen aipatu egitasmoa. Helburua gazte lagunarteetan hizkuntza jokaerak aldatzea zen, hau
da, gazteek, lagunartea unitatetzat hartu, gaztelaniatik euskararako jauzia eman zezaten.