Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Sarrera 3
eskuragarri duenak. Gehiegizko indarrarekin agertzen denean, ekintzaren
zurrunbiloak hartuta egoten da pertsona, eta gehiegizko grina eta gogo bizia
agertzen du gauzak berak nahi bezala gerta daitezen. Aitzitik “jarduna” orekatua
denean, besteen mugimenduetarako espazioa uzten du, eta bere indarrak modu
estrategikoan erregulatzen ditu.
3. Hirugarren harreman-trebetasuna hauxe da: besteekin edo identifikatzen garen
ideiarekin edo objektuekin “bat egitera” garamatzana. Berau biziegi agertzen
denean kanpoko objektuekiko nahiz subjektuekiko neurriz kanpoko
identifikazioagatik, nork bere betebeharrak eta oinarrizko beharrak alboratzea
dakar. Modu orekatuan agertzen denean, ostera, pertsona ingurukoen egoera
emozionalaz arduratzen da bene-benetan, eta enpatiarako, komunikaziorako eta
gertutasunerako joera erakusten du.
4. Laugarrena “bereizi” kontzeptuarekin erlazionatutako alderdiekin lotzen dugu.
Honi esker, muga argiak ezartzen ditugu, baita gauzak egituratu eta ordenatu ere.
Gaitasun honen gehiegizko agerpenak kontrolarekiko, sistematizazioarekiko eta
argitasunarekiko obsesioa ekar lezake. Aldiz, modu orekatuan agertzean,
beharrezkoa den distantzia ezarriko du, argitasunaren, mugen eta arauen
bitartez; betiere, malgutasunez. Modu horretan, trebetasun honen bidez,
subjektua seguru sentitzen da osatzen eta egituratzen duen eremuan.
5. Bosgarren trebetasuna “berezkotasuna”rekin lotzen dugu. Trebetasun honek
planifikatu gabeko mugimendura garamatza. Gaitasun honen gehiegizko joerak,
jokaera irrazionalera eta oldarkorrera eramaten du pertsona. Trebetasun hau bere
neurrian agertzean, ostera, sormenari eta berria eta freskoa denari ateak
irekitzen dizkio. Modu horretan, berritasunerako, dibagaziorako eta
berezkotasunerako bidean jartzen gaitu.
Horiek guztiak erlaziorako aukerak dira, denak beharrezkoak, baina ez bata bestea
baino garrantzitsuagoa. Beraz, hezitzaile bat hezigaiarekin erlazionatzen denean, harreman
aberatsa eta pedagogikoa osatzen duten bost alderdi horiek aintzat hartu behar ditugu.
Horietako forma bakoitza hezitzailearen harreman-trebetasun baten agerpena izango da.
Denak dira beharrezkoak egoera eta testuinguruaren arabera. Horietako bakoitza errealitate
praktikora egokitzeko tresna baliagarria da, kontuan harturik, hezkuntza testuinguruetan
gertatu ohi diren harremanezko egoerak aldakorrak eta azkarrak direla. Trebetasunok ez
ditugu jokatzeko patroi finkoak bezala hartu behar. Aitzitik, trebetasun bat edo bestea