Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Sarrera 2
praktikoa ere bada, heziketa erlazioa orainaldiko denboran adierazten baita; hau da,
elkarreragin osoa orain eta hemen gertatzen da. Orain eta hemen horrek, iraganak
baldintzatuta dagoenak eta etorkizunari begira proiektatzen denak, hezitzailearen eta
hezigaiaren arteko erlazioan gauzatzen den oro hartzen du bere gain; une honetan, leku
horretan eta pertsona honekin gaudela konturatzearen esperientzia da.
Horregatik guztiagatik diogu heziketa unean hezitzailearen teoriek eta teknikek adina
indar dutela bere ezaugarri pertsonalek, eta horiek hezigaiarekiko harremanean eragiten
dutela. Hala ere, teoria eta teknika pedagogikoak beharrezkoak dira hezitzailearen
zereginean: hala elkarreraginaren aurreko programazioak, nola ondorengo hausnarketak,
heziketa lanaren zati dira. Lehengoaren bitartez, hezitzaileak bere helburuak lortzeko jarraitu
behar dituen pausoak ordenatu eta sekuentziatzen ditu. Bigarrenarekin, ondorioak ateratzen
ditu eta bere praktika berrantolatzen du hobetze aldera. Edonola ere, hori guztia ez da
nahikoa izango hezigaiarekiko erlazioan sortzen diren arazoei irtenbidea emateko. Izan ere,
aurre egin beharreko arazo horiek praktikoak izango dira, “egin behar denari” buruzkoak.
Beraz, hezitzaileak hezigaiarekin elkarreraginean dagoen une berean eta zerbait egiten
eman beharko die irtenbidea.
Gure ustez, beste pertsonekin erlazionatzen garenean, elkarren osagarri diren bost
trebetasun daude, gutxienez. Trebetasun horiekin baliatuz, hezitzailearen harremantrebetasunen
karakterizazio global eta integral bat egin dugu zenbait egile oinarritzat hartuz
(Van Manen, 1998; Beinfield eta Korngold, 1999). Hezitzailearen jokaerak bezala izendatu
ditugu, eta egoteko, jarduteko, bat egiteko, bereizteko eta berezkotasunerako aukera ematen
diote jokaerok.
1. Lehengo trebetasuna “egon” kontzeptuarekin erlazionatutako alderdiekin lotzen
dugu. Trebetasun honek oinarria, egonkortasuna eta sostengua ematen dizkio
hezitzaileari. Besteari entzuteko joera da, baita besteengan konfiantza agertzekoa
eta eraman handikoa izatearena ere. Trebetasun honek mugarik ez duenean,
gehiegizko konformismoa, geldotasuna eta nagikeria agertzen zaizkio pertsonari.
Aldiz, trebetasuna modu orekatuan agertzen denean, hezitzaileak unean-unekoari
arreta lasaia eskaintzen dio, eta bere ingurunean giro lasaia eta egonkorra
sortzen du.
2. Nabarmentzen dugun bigarren trebetasuna “jardun” kontzeptuarekin lotzen dugu.
Aurrera egiteko nahia eta grina dira trebetasun honen oinarrizko printzipioak.
Helburudun mugimendurako eta ekintzarako joera agertzen du trebetasun hau