Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 122
Jokatzeko beste modua hauxe izan daiteke. Autotelismoa hitzez zer den adierazi gabe,
autotelismoa era praktikoan lantzea. Ariketa praktiko horien bidez, hezitzaileak autotelismoa
zer den sentituko du, autotelismo egoerak bizi egingo ditu, eta bene-benetan zer den
ulertuko du. Bizitu, sentitu eta ulertu egingo du. Hortaz, bide hori lantzeko tresnak emango
dizkiogu, eta bere zeregin pedagogikoan ari denean jakingo du egoera autotelikoak zein
diren esaten, sentitu egiten baititu aldez aurretik ariketa praktikoen bitartez bizi izan
dituelako. Gure aburuz, gorputzak horrelako egoerak identifikatzen eta horietara moldatzen
ikas dezake.
Horrekin guztiarekin esan nahi dugu gorputzarekin aritzeak eta gorputz sentsazioen
bila joateak pertsona bakoitza bere esperientzia-fluxu propioarekin konektatzeko eta
bat egiteko aukera eskaintzen digula. Horrek esan nahi du gorputzaren adimenari kasu
egingo diogula. Gorputzaren bidez, dinamizaziorako gakoa den eta arestian aipatzen genuen
“nola nago ni orain?” galderaren erantzuna jakin dezakegu; izan ere, gorputzak testuinguru
jakin baten egoera orokorra eta globala osotasun moduan hartzen du, gizakion gorputzak
modu zuzen eta berehalakoan bizitzen baitu egoera bakoitza.
“En realidad, una psicología del propio cuerpo sólo puede ser fenomenológica. Toda
fenomenología consiste en sacar a la luz los fenómenos de acuerdo con el propio logos (tomando
este término en su doble acepción de palabra y sentido fundador). Hay un logos del cuerpo que
habla y (se) significa.” (Bossu eta Chalaguier, 1984:10).
Beraz, gorpuztasuna geure errealitatearen jatorrizko forma da. Gure gorputzaren bitartez,
aurkitzen garen denborazko eta espaziozko egoeran etengabe baldintzatuta sentitzen gara.
Hala eta guztiz ere, ez gara bizi gorputz fisiko soilean, objektu soil batean. Gorpuztasunak
bizitzaren dinamismoaren forma guztiak barnebiltzen ditu, gizakiak mundua bizitzen duen
errealitatea konkretua da; horregatik, norbanakoaren munduarekiko lehen erlazioa
sentitzearen eremuarekin bat dator (Bossu eta Chalaguier, 1984).
Gure formazio-prozesuan “gorputza” hitza erabiltzen dugunean, makina fisikoa
kontzeptua baino harantzago goaz. Norberak ez ditu fisikoki soilik bizitzen bere ingurunean
gertatzen ari diren egoerak. Norberaren gorputza fisikoki sentitzean sistema handiago baten
zati da: hemengo eta beste leku batzuetako sistema erraldoi baten zati, oraingo eta beste
garai bateko sistema baten zati, unibertsoaren zati, azken batean. Beste modu batera
esanda, sistema handi baten barnean eta gorputz batean bizirik sentitzeko sentsazioa (Laín
Entralgo, 1991; Gendlin, 1997e). Horregatik guztiagatik, gorputz-kontzientzia badugula esan
dezakegu (Gendlin, 1983).