Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 113
Bizipenak propioak eta idiosinkratikoak dira sarri askotan. Ikasbide esperientzialaren
bidez, beraz, norbanakoaren bizitza-sentimendua bere konplexutasun osoarekin adierazi
nahi dugu, horrela, formatu nahi ditugun hezitzaileek hezkuntza-praktikarako beharrezkoak
diren harreman-trebetasunen bizipen propioak izan ditzaten nahi dugu.
Harreman-trebetasunen adierazpen proposizionala baino osoagoa da horiek bizitzea eta
esperimentatzea; izan ere:
“La experiencia no puede ser jamás equiparada con conceptos. Pero la experiencia tampoco es
“no-definida”. Está más organizada, más finamente tallada con mucho que cualquier concepto
puede estarlo. Y con todo, siempre es capaz de ser vivida más allá en una nueva creación de
significado que toma cuenta de, y también cambia, todos los anteriores significados” (Gendlin,
1983:183).
Harreman-trebetasun bakoitzaren ikaspen intelektual soila egingo bagenu, prozesu
analitiko-arrazionala gailenduko litzateke, non hitza izango litzatekeen bitartekorik behinena.
Kasu horretan, kontzeptu baten inguruan eta kontzeptu bati buruz hitz egiten dugu
ikasbidean. Horrela, egokitzapena logiko-arrazionala da bibentziala edo esperientziala baino
gehiago, eta, kontzeptuak ez ditugu barneratzen geure baitan nahiko indarrarekin buruan
edo modu intelektualean eraikitzen baititugu, aurretik sentitu baino lehen.
Ikasbide esperientzialarekin, ostera, alderdi sentsorialari eta bibentzialari jartzen zaio
arreta, era horretan, kontzeptutik bertatik hitz egin dezakegu, esperientziaren erregistro
sentsorialak geure baitan ditugulako.
2.7.1.1. Gorputzaren garrantzia ikasbide esperientzialean
Ikasbide esperientzialean oinarritutako formazioaren muina hezitzaileek trebetasun
bakoitzaren nolakotasuna bizi eta senti dezatela dela esan badugu, hemendik aurrera horren
guztiaren funtsera joango gara; izan ere, non sentitzen da esperientzia? Bada, norberaren
existentzia eta esperientzia gorputzean sentitzen da (Gendlin, 1983, 1997, 1999; Laín
Entralgo, 1991; Johnson, 1991; Ernst, 1995; Ramírez Goicoechea, 2001). Gorputzaren bidez
modu konplexu, anitz eta osoan esperimentatzen ditugu geure inguruan gertatzen diren
hainbat eta hainbat gauza:
“Desde un punto de vista experiencial no es una pura verdad abstracta decir que una psique y un
cuerpo forman una unidad. Después de decir esto uno no sigue usando por separado términos
físicos y psíquicos. Las palabras se usan para referirse a ese proceso físicamente sentido y