Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 112
2.7.HEZITZAILEEN PRESTAKUNTZA: IKASBIDE
ESPERIENTZIALA
Orain arteko ildo teorikoari jarraituko diogu hezitzaileak formatzeko proposamena
azaltzeko garaian, horri buruz arituko baikara atal honetan. Azken batean, honako bi gai
hauek erantzuten saiatuko gara: zein ikasbide proposatuko dugu hezitzaileak forma
daitezen eta zergatik bide horren aldeko hautua. Hezitzaileek heziketa unean, hau da,
egoera praktikoetan, agertu behar duten ezagutzaz ari gara, eta berau harremantrebetasunekin
eta emozioekin lotuta doa. Bada, hona hemen erantzuna: ikasbide
esperientzialean oinarritzen den bidea izango da formaziorako bidea, eta gorputza izango
du ardatz.
Aurreko lerroetatik ondoriozta dezakegu zergatik hautatu dugun ikasbide esperientziala.
Dena dela, datozen orriotan ideia gehiago sakontzea nahiko genuke, eta ikasbide
esperientzialaren nondik norakoak ongi zehaztu. Hori argitzea funtsezkoa iruditzen zaigu;
izan ere, pedagogiak ohikoa duen galderaren erantzunaren bila baikoaz, hau da, “nola?”;
gure kasuan, “nola formatu hezitzaileak?”. Ikus eta zehatz dezagun, beraz, hori guztiori.
2.7.1. Ikasbide esperientziala
Hezitzaileak formatzeko ikasbide esperientziala hautatu dugu, hau da, harremantrebetasunak
barneratzeko bidea intelektuala baino bibentziala izanen da, hezitzaileek
beraiek izaten dituzten bizipenetan oinarritua, alegia.
Harreman-trebetasunen nolakotasunak osoki ulertzeko sentitu egin behar ditugu. Gure
aburuz, hezitzaile bakoitzak bere esperientzia propioaren bidez ikas eta barnera ditzake
ongien trebetasunak, hau da, norberak modu bibentzialean esperimentatuz eta sentituz.
Esperientziaren bidez ikasiz, norberak beretzat espezifikoa eta esanguratsua den
informazioa bereganatzen baitu. Gainera, gizakion esperientzia kontzeptu, kategoria eta
egiturak baino konplexuagoa da:
“Uno existe en su experiencia concreta y esto no es asimilable a conceptos, estructuras
conceptuales, definiciones o unidades de ninguna clase. Las estructuras y unidades se hacen a
partir de la experiencia, pero ésta jamás es igual a las palabras que la expresan ni a ningún “qué”
susceptible de definiciones” (Gendlin, 1997a:150-151).