Hezitzaileen prestakuntza esperientziala: aisialdiko ... - Euskara

Oinarri teorikoak 99
errealitatearen hainbat alderdi arrunta eta agerikoa ez den ikusmoldetik behatuko dute ohiko
bizitza. Hau da, egoera jakin bat ikusteko hauteman berriaz eta ez ohikoaz baliatzen dira
arrunta ez den modu batez ikusteko. Nolabait esate arren, betaurreko batzuk janzten dituzte,
zeintzuekin eguneroko bizitzaren fenomenoak hauteman berrien bidez aztertzen duten.
Gauzak ikusteko eta behatzeko gaitasun horri alboko pentsamendua (“pensamiento lateral”)
deritzo De Bonok. Horren bitartez, pertsonok ohikoak ez diren bideak urra ditzakegu;
agerikoak eta arruntak ez diren bideak gaindituta baino ez:
“Todo lo vemos de cierto modo. Esperamos que todo se haga de cierta manera. Y si nos las
arreglamos para cruzar desde el camino principal al camino lateral, entonces podemos retroceder
hasta el punto de partida y conseguir nuestra “intuición” creativa o nuestra nueva idea”. (De Bono,
1999:43).
Horretantxe dago kalitate honen muina. Horrelako pertsonek argitasuna eta orijinaltasuna
agertzen dute bere ohiko eginkizunetan. Horregatik guztiagatik ere, trebetasun hori eskura
izateak fenomenoen azterketa eta behaketa “alboko bidetik” egitea esan nahi du, ohikoa ez
den bidetik, alegia. Era horretara lor eta sor daiteke gertakarien inguruko ideia eta ikuspegi
berriak. Finean, arrunta eta begi bistakoa ez den ikusmoldea agertzen du ekintzasortzaileak;
hain zuzen ere, hauteman ezberdin eta berriaz arakatzen badugu errealitatea,
seguruenera ekintza berriak lortuko ditugula.
Modu honetan irudika dezakegu:
8. GRAFIKOA: (Ura) Alboko pentsamenduaren eskema, nik moldatuta (De Bono, 1992:44).
Sormen-jauzia (albokoa)
Ohiko bidea --------------------------------------------------------------------------