Euskaltzaindia : ekin eta jarrai (PDF, 33,9 MB)

tera. Baina gerra giroa zela eta, fraidegaiei etxera itzultzeko agindu zieten. Gernikako
bonbardaketa zuzenean bizitzea egokitu zitzaion, familiarekin gordeleku batean
babes hartuta.
Hurrengo hilabetean Zarautza itzuli zen, fraide jantziak hartu zituen; handik Burgosera
urtebetez soldadutza egitera, 1939an atzera Arantzazura, gero Oliteko komentura
ikasketekin jarraitzera eta, azkenik, Comillasera, Teologia ikasketak egitera.
Comillasen apaiztu zen, 1945ean. Eta handik bi urtera, ikasketa guztiak
amaitutzat emanda, Arantzazura itzuli zen, Teologia irakasle jardutera. Eta lan horretan
jardun zuen, 1978 arte.
Comillasen hasitako tesia Arantzazun bukatu zuen, 1951n: La Sierva de Dios Mª Angeles
Sorazu, Concepcionista Franciscana (1873-1921). Estudio místico de su vida. Erlijioari
buruzko beste hamaika lan ere argitaratu zituen Villasantek. Artikuluak, oso
ugariak, Arantzazu aldizkarian plazaratu zituen gehienak. Eta liburuen artean daude
Kristau fedearen sustraiak. Jainkoa (1962), Kristau fedearen sustraiak. Jesukristo (1969),
Kristau fedearen sustraiak. Eliza (1984) eta Kristau Fedea. Teologi-saileko
azalpena (1986). Villasantek erlijioari buruzko lanei ematen zien garrantziaren
lekuko dira bere hitz hauek: “Euskal Herriari eman diodan
gauzarik ederrena eta baliotsuena erlijioaz idatzi dudana da”.
Euskal literaturako klasikoen ezagutzara ere bideratu zuen Villasantek
bere ikerketa grina. Euskaltzaindian sartu berritan hasi zen egile klasikoen
azterketan sakontzen, hala nola Añibarro, Bonaparte, Beobide
anaiak, Etxeberri, Etxepare, Larramendi, Leizarraga, Mogel, Txomin Agirre…
baina, batez ere, Axularren aztertzaile fin eta zorrotza izan zen.
Idazlan ugari plazaratu zituen Gero-ren egileari buruz: “Despojo sistemático
de la lengua de Axular” (1956, 1957, 1959, 1961), Euskal gizonak:
Pedro Axular (1959), Gero (Después). Introducción, edición y traducción
(1965), Axular. Mendea. Gizona. Liburua (1972) eta Axular-en Hiztegia
(1973)—. Euskararen Lekukoak bilduman ere bost liburu apailatu zituen:
Etienne Lepeyre, Pierre Guillaume de Lavieuxville-Harosteguy eta Juan Antonio
Mogel egileen liburu bana, eta Aita Juan Mateo Zabalaren bi liburu.
Euskal literaturaren historiari buruz zuen ezagutza sakonaren lekuko da, gainera,
Historia de la Literatura Vasca (1961) lana, ordura arteko osoena.
Villasanteren idazlanen zerrenda ez da orrialde hauetan errenditzeko modukoa.
Jose Antonio Arana Martijak Iker 6 omenaldi liburuan Villasanteren bio-bibliografia
plazaratu zuenean, 1992an, 744 idazlan argitaraturen zerrenda eman zuen. Eta
beste zenbait lan ere argitaratu zituen Villasante nekaezinak hurrengo urteetan,
2000. urtean heriotzak eraman zuen arte.
Luis Villasante (1920-2000)
Euskaltzain: 1950-2000
Euskaltzainburu: 1970-1988
Idazlanetako batzuk: “Despojo sistemático de la lengua de Axular” (Euskera, 1956,
1957, 1959, 1961), Euskal gizonak: Pedro Axular (1959), Gero (Después).
Introducción, edición y traducción (1965), Hacia la lengua literaria común (1970), La
declinación del vasco literario común (1972), Axular. Mendea. Gizona. Liburua
(1972) eta Axular-en Hiztegia (1973), Palabras vascas compuestas y derivadas
(1974), Sintaxis de la oración compuesta (1976), Estudios de sintaxis vasca (1978),
Sintaxis de la oración simple (1980) eta La H en la ortografía vasca (1980).
Euskaltzainburu izandakoak
Omenaldia Villasanteri
Korrikak bere 10. edizioan omenaldia
egin zion Villasanteri. 1997ko
martxoaren 23an, Villasantek egin
zuen Arantzazun lehen kilometroa.
125