inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

858
OSEEREN PROFEZIA
BIBLE SAINDUA (II)
I. KAP.
1. Jaunak egin solasak Oseeri, Beeriren semeari, Oziasen, Joathanen,
Akazen, Ezekielen, Judako errege zirenen egunetan, eta Israelgo errege
Jeroboamen Joasen semearen egunetan.
2. Jaunak Oseeren bidez erran zituenen hastapena: eta Jaunak erran
zioen Oseeri: Zoaz, har zazu galdukerietako emazte bat, eta izan zatzu
galdukerietako haurrak; zeren galdukerian sarthuz, Jauna ganik urrunduren
baita lurra.
3. Eta goan zen Osee, eta emaztetzat hartu zuen Gomer, Debelaimen
alaba; eta Gomer izorra gerthatu zen, eta eman zioen seme bat.
4. Eta Jaunak erran zioen: Deith zazu Jezrahel; zeren aphur bat oraino,
eta Jehuren etxean bilhaturen baitut Jezrahelen ixuri odola, eta galaraziren
dut Israelgo etxearen erregetasuna.
5. Eta egun hartan Jezrahelgo haranean kraskaturen dut Israelen
arranbela.
6. Eta Gomer izorra gerthatu zen oraino, eta alaba batez erdi zen.
Eta Jaunak erran zioen Oseeri: Deith zazu Urrikarigabea; zeren ez bainatzaio
gehiago urrikalduren Israelgo etxeari, bainan ahanzpenez baitut
ahantziren.
7. Eta Judako etxeari urrikalduren natzaio, eta salbaturen ditut beren
Jainko Jaunaz, eta ez arranbelaz, ezpataz eta gerlaz, ez-etare zaldiez eta
zaldizkoez.
8. Eta Oseek bulharretik higuindu zuen bere alaba, Urrikargabea deitzen
zena. Eta amatu eta seme batez erdi zen.
9. Eta Jaunak erran zioen Oseeri: Deith zazu Ez-ene-populua; zeren
ez baitzarete gehiago izanen ene populua, ez-eta ni ere zuen Jainkoa.
10. Eta Israelgo umeen nonbrea izanen da itsasoko legarra bezala,
zeina ez baititake ez neurt, ez khonda. Eta non-ere erran baitzaiote:
Etzarete zuek ene populua; erranen zaiote: Jainko bizi aren umeak zarete.
11. Eta Judako eta Israelgo umeak batera bilduren dire; eta beren gainean
buruzagi bakhar bat ezarriren dute, eta lurretik altxaturen dire; zeren
handia baita Jezrahelgo eguna.
Jean Pierre Duvoisin
II. KAP.
1. Errozuete zuen anaiei: Ene populua; eta zuen arrebari: Urrikalpen
ardietsia.
2. Juia zazue, juia zuen ama; zeren ez baita hura ene emaztea gehiago,
ez-eta ni ere haren senharra. Bere begithartetik khen betza bere lohikeriak,
eta bertzerekilako khutsapenak bere bulharren erditik;
3. Beldurrez-eta larruraino biluz, eta bere sort-egunean bezala ezar
dezadan; eta egin dezadan mortua eta biderik gabeko lurra iduri, eta hilaraz
dezadan egarriz.
4. Haren semeei ez natzaiote urrikalduren, galdukeriaren umeak
direlakoz.
5. Hekien ama bertzerekin khutsatu baita, hekiez amatu dena ahalkez
estalia da, zeren erran izan duen: Ene ogia, ene ura, ene ilea, ene lihoa,
ene olioa, ene edaria ematen darotedan ene galaien ondotik goanen naiz.
6. Aria hortaz, huna non nik elhorriz hertsiren diodan bere bidea, eta
harrasiz hertsiren diot, eta bere bidexkak ez ditu aurkhituren.
7. Eta jarraikiren da bere galaiei, eta ez ditu atzemanen; eta bilhaturen
ditu eta ez ditu khausituren, eta erranen du: Goanen naiz, eta bihurturen
naiz ene lehenbiziko gizona ganat; zeren ongi bainintzen orduan,
orai baino hobeki.
8. Eta ez du jakin hau, nik eman niozkiela ogia, arnoa eta olioa; eta
nik aberastu dudala zilharraz eta urheaz, zeinetarik egin izan baitute Baal.
9. Hargatik, bertzela eginen dut; harturen dut ene ogia bere mugan,
eta ene arnoa bere mugan; eta atheraturen ditut ene ilea eta ene lihoa,
haren itsuskeria estaltzen dutenak.
10. Eta orai haren galaien begietara agerturen dut haren zorokeria,
eta gizonak ez du ene eskutik atheratuko.
11. Eta geldiaraziko ditut haren bozkario besta-buru, ilhargi berriko
egun, larunbat, besta eta muga hartu guziak.
12. Eta galaraziko ditut haren mahastiak eta pikoak, zeinetaz erran
izan baitu: Haukiek dire ene sariak, ene galaiek eman izan darozkidatenak.
Eta bera ezarriren dut oihanetan, eta lar-abereek iretsiko dute.
13. Eta haren baithan bilhaturen ditut Baalen egunak, zeinetan igaiten
baitzen isentsua, eta ezartzen baitzituen bere beharrietakoak eta lephoko
gatheak, eta goaten baitzen bere galaien ondotik, eta ahanzten baininduen
ni, dio Jaunak.
14. Bainan bere urrikizko solasa gatik, huna nik bilduren dudala eztiki,
eta eramanen dut bakhartasunera, eta mintzaturen natzaio bihotzera.
859