inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

748
BIBLE SAINDUA (II)
duzue, nik Jerusalemeren gainera erakharri gaitzaz, nik haren gainean
manatu gauza guzietan.
23. Eta gozakari izanen duzue, ikhusiren ditutzuenean hekien bidea
eta hekien asmuak; eta ezaguturen duzue ez ditudala alferretan egin nik
Jerusalemen egin ditudan guziak, dio Jainko Jaunak.
XV. KAP.
1. Eta Jauna mintzatu zitzaitan, zioelarik:
2. Gizasemea, zertako da mahatsaren zura, oihanetako zuhamu
guzien aldean?
3. Hartarik hartuko othe da lan zerbaiten egiteko geia, edo hartarik
eginen othe da tresna zerbaiten dilindan ezartzeko ziria?
4. Suari jatera ematen zaio; suak erretzen diozka bi muthurrak, eta
erdia ikhazten da; zerbait lanetako on othe da?
5. Oso zenean ere, deusetako etzen; zenbat gutiago suak iretsi eta
erre ondoan, hartarik lan zerbait eginen da?
6. Aria hortaz, dio Jainko Jaunak: Nola oihanetako zuhamuen artean
mahats-zura baita suari eman dudana, hala emanen ditut Jerusalemdarrak.
7. Itzuliren dut hekien kontra ene begithartea; sutik ilkhiko dire, eta
suak erreko ditu; eta jakinen duzue ni naizela Jauna, hekien kontra begithartea
itzuli dudana;
8. Eta nik egin dudala lurra ezin-hurbilduzkoa eta desmasiatua, ene
legearen hausleak direlakoz, dio Jainko Jaunak.
XVI. KAP.
1. Eta Jauna mintzatu zitzaitan, zerralarik:
2. Gizasemea, Jerusalemeri bere izigarrikeriak ezagutaraz diozotzu.
3. Eta errozu: Hau dio Jainko Jaunak Jerusalemeri: Hire erro eta
ethorkiak Kanaango lurretikakoak ditun; aita Amorhearra eta ama
Zethearra hintuen.
4. Sorthu haizen egunean, hire sort-egunean, ez daine xilkhoa ebaki;
ez haute hire salbamendutan urez garbitu, ez gatzez gazitu, ez xatharrez
inguratu.
5. Begiak ez hau guphide izan, horietarik bat egiteko hiri, ez haute
izan urrikari; bainan hire sort-egunean, lurraren gainera arthiki haute, hire
biziaren axolagabez.
6. Nik ordean, hire ondotik iragaitean, oin-pean ostikatua ikhusi hintudan
hire odolean; eta erran nainan, hire odolean hindagoelarik: Bizi
hadi! diot hiri erran naunala: Hire odolean haizen arren, bizi hadi!
Jean Pierre Duvoisin
7. Handiarazi haut sorhoetako belharra bezala, eta handitu eta larritu
haiz, adinetara heldu izan haiz eta emaztekien lerrora; hanpatu dire hire
bulharrak eta ilea sorthu zain, eta buluza eta ahalkez estalia hintzen.
8. Eta iragan nintzen hire aldetik, eta ikhusi hintudan; eta hara hire
adina, galai adina zunala, eta hire gainera hedatu ninan ene soinekoa, eta
estali ninan hire laidoa, eta zin egin nainan, eta patutan sarthu nindunan
hirekin, dio Jainko Jaunak, eta egin hintzan enea.
9. Eta urez garbitu hindutan, eta gainetik xahutu nainan hire odola,
eta olioz gantzutu hindutan.
10. Jauntzi hindutan soineko karantzatuz eta gorrimorezko oinetakoz;
tinkatu hindutan liho hautazko gerrikoz, eta estali soineko finenez.
11. Aphaindu hindutan edergailuz; eskuetan ezarri narozkinan eskumuthurretakoak,
eta lephoan gathea.
12. Urrezko usteia ezarri nainan begithartean, beharrietakoak beharrietan,
eta khoro ederra buruan.
13. Urhez eta zilharrez izatu haiz aphaindua, liho hauta lorekatuz eta
karantzatuz jauntzia; hazi haiz irin-lorez, eztiz eta olioz; ederra egin haiz
ororen gainetik, eta igan haiz tronura.
14. Jendakien artera ilkhi izan dun hire izena hire begitharteko distiraren
ariaz, zeren osoki baihintzen ederra, nik hire baithan ezarri nuen
edertasunean, dio Jainko Jaunak.
15. Eta hire edertasunaz hanturik, lohitu dun hire izena; eta hire lohikeria
erakhutsi dioten iragaile guziei, hekiena bilhakatzea gatik.
16. Eta hire soinekoetarik hartuz, hekietarik hiretzat josi ditun lizunkeriako
itzalpeak, eta han lohitu haiz egundaino nihor egin eta eginen ez
den bezala.
17. Eta hartu ditun ene urhe eta zilharretikako edergailu nik emanak,
eta egin ditun gizon-itxurak eta lohitu haiz hekiekin.
18. Eta hekiek estali ditun harturik hire soineko karantzatuak; eta ene
olioa eta ene usain gozoak ezarri ditun hekien aitzinean.
19. Eta ene ogi eman naronana, irin-lorea, olioa eta eztia zeinetaz
baihaut hazi, ezarri ditun usain gozotan hekien aitzinean; eta egin ditun
horiek oro, dio Jainko Jaunak.
20. Eta hartu ditun hire seme eta alaba enetzat egin hintuenak; eta
iresteko imolatu diozkaten. Hire lohitzea ez othe da guziz tzarra?
21. Hire umeak ditun imolatu eta eman, hekiei kontsekratuz.
22. Eta izigarrikeria eta lohitze horien guzien ondoan, ez haiz orhoitu
hire gaztetasuneko egunez, noiz baihintzen buluz, ahalkeaz estalia, hire
odolean ostikatua.
749