inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

738
BIBLE SAINDUA (II)
11. Eta itxura hekien aitzinean zauden Israelgo etxeko zaharretarik
hirur hogoi eta hamar gizon, eta haukien erdian Jezonias, Saphanen
semea; eta bazuten bakhotxak isentsuntzi bana eskuan, eta isentsutik
altxatzen zen lanhozko bafada.
12. Eta Jaunak erran zarotan: Gizasemea, ikhusten duzu ongi, ilhunbeetan
zer egiten duten Israelgo etxeko zaharrek, batbederak zer egiten
duen bere gela zokhoan; ezen diote: Jaunak ez gaitu ikhusten, Jaunak utzi
du lurra.
13. Eta erran zarotan: Oraino itzuliz ikhusiren ditutzu, horiek egiten
dituzten izigarrikeria handiagoak.
14. Eta sarrarazi ninduen Jaunaren athe-sartze, ipharrera begiratzen
duenetatik; eta hara emazteki batzu han jarriak Adonisen deithoratzen.
15. Eta erran zarotan: Ikhusi duzu ongi, gizasemea; eta oraino itzuliz
ikhusiren ditutzu horiek baino izigarrikeria handiagoak.
16. Eta sarrarazi ninduen Jaunaren etxeko lorio barnekoan; eta hara
Jaunaren tenplo sartzean, ezkaratzaren eta aldarearen artean, hogoi eta
bortz gizon bezala, gibelaz Jaunaren tenploko harrasiari zaudela, eta aitzinaz
iguzki-sorthaldera; eta iguzki-ilkhitzea adoratzen zuten.
17. Eta erran zarotan: Ikhusi duzu ongi, gizasemea; hori guti othe da
Judako etxearentzat hor egin dituzten izigarrikeria horien egitea; ezen
lurra gaixtakeriaz bethez, itzuli dire ene sumintaraztera? Eta horra non
adar bat hurbiltzen duten beren sudurretara.
18. Ni ere beraz hariko naiz ene sephan; ene begiak ez du guphidetsiren,
ez naiz urrikalduko; eta oihuka deihadar eginen dutenean ene beharrietara,
ez ditut entzunen.
IX. KAP.
1. Eta hazkarki oihu egin zuen ene beharrietara, zioelarik: Hurbil dire
hiriaren ikharleak, eta bakhotxak eskuan daduka hilkako tresna bat.
2. Eta hara sei gizon heldu zirela ipharrera dagoen gaineko atheko
bideaz, eta bakhotxaren eskuan bazen hilkako tresna; hekien erdian ere
bazen gizon bat liho-oihalez jauntzia, eta thinduntzi bat bazuen gerrian:
eta sarthu, eta xutik jarri ziren kobrezko aldarearen ondoan.
3. Eta Israelgo Jaunaren ospea ilkhi zen kerubinetik, zeinaren gainean
baitzagoen tenplo-sartzean; eta deithu zuen lihoz jauntzia zen gizona,
thinduntzia gerrian zuena.
4. Eta Jaunak erran zaroen: Iragan zaite hiria barna Jerusalemeren
erditik, eta horren erdian egiten diren izigarrikeria guziez auhen eta atsekabetan
dauden gizonen belharretan egizu thau baten hatza.
Jean Pierre Duvoisin
5. Eta bertzeei erran zaroeten, nik aditzen nuelarik: Huni jarraikiz
iragan zaitezte hiria gaindi; eta jo zatzue jendeak; zuen begiak ez betza
izan guphide, ez bezaitezte urrikal.
6. Zaharra, muthil eta neskatxa gazte, haur eta emazteki, oro heriotzez
hil zatzue; bainan thaua ikhusiko diozuenetarik nihor ez hil; eta has zaitezte
ene saindutegitik. Hasi ziren beraz tenploaren aitzinean ziren gizon-zaharretarik.
7. Eta erran zaroeten: Lohi zazue tenploa, eta hilez bethe zatzue
lorioak; ilkhi zaitezte. Eta ilkhi ziren eta jotzen zituzten hirian zirenak.
8. Eta sarraskia akhabatu zenean, ni gelditu nintzen han; eta erori
nintzen ahuspez, marraskaka nioelarik: Ai! ai! ai! Jainko Jauna; xahuturen
othe ditutzu bada Israelgo ondarrak oro, zure sepha ixuriz Jerusalemeren
gainera?
9. Eta ihardetsi zarotan: Israelgo eta Judako etxearen gaizkia hainitz
da handiegia; lurra odolez bethea dago eta hiria bihurrikeriaz; erran dute
ezen: Jaunak utzi du lurra, eta Jaunak ez du ikhusten.
10. Ez du beraz ene begiak guphiderik izanen, eta ez naiz urrikalduko;
bihurtuko diotet beren bidearen arabera.
11. Eta huna lihoz jauntzia zen gizonak, thinduntzia gerrian zuenak,
hitz hau ihardetsi zuen zioelarik: Manatu darotazun bezala egin dut.
X. KAP.
1. Eta ikhusi nuen, eta hara kerubinen gainean zen ortzian, hekien
gainean agertu zela zafir harria bezalako bat, tronua iduri zuen itxura bat.
2. Eta mintzatu zen lihoz jauntzia zen gizonari, eta erran zioen:
Kerubinen azpian diren pirriten artera sar zaite, eta kerubinen erdian
diren ikhatz bizietarik bethe zazu eskua, eta ixuratzu hiriaren gainera. Eta
sarthu zen ene aitzinean.
3. Bada, kerubinak etxearen eskuinetarik zauden goan zenean gizona;
eta hedoi batek bethe zuen lorio-barnea.
4. Eta Jaunaren ospea kerubinen gainetik ilkhi zen tenploko sartzera;
eta hedoiak bethe zuen etxea, eta Jaunaren ospearen dirdirak bethe
zuen lorioa.
5. Eta kerubinen hegalen harrabotsa aditzen zen kanpoko lorioraino,
iduri Jainko ahalorotakoaren mintzoaren otsa.
6. Eta liho-oihalez jauntzia zen gizona manatu zuenean, erranez:
Kerubinen erdian diren pirriten artetik har zazu sua; sarthu zen eta gelditu
zen pirrita baten ondoan.
739