inprimitzeko bertsioa PDFn - Armiarma

23. Bainan hunek berriz, bere indarra ere ahanzten zuen, haz zitezentzat
prestuak.
24. Ezen kreaturak zerbitzatzen zaitu bere egilea bezala, sutan jartzen
da gaixtaginen estiratzeko, eta eztitzen zure baithan fidatzen direnei ongi
egiteko.
25. Hargatik eta orduan olde orotara mudatuz, zerbitzatzen zuen
zure grazia, guzien hazlea, beren irritsa ezagutarazten zarotzutenen nahitara:
26. Zure haur maithatu zintuenek, Jauna, jakin zezaten, lurretik sorthu
fruituek ez dituztela hazten gizonak; bainan zure hitzak zaintzen dituela
zure baithan sinhesten dutenak.
27. Ezen suak ezin ahi zezakeen hura, urtzen zen iguzkiaren dirdira
gutienak berotu orduko;
28. Orotaz izan zadien ezagutua zu benedikatzeko iguzkiari aitzindu
behar zaioela, eta argia atheratu baino lehen behar zarela adoratu.
29. Ezen eskergabearen pheskiza neguko horma bezala urthuko da,
deusetako ez den ura bezala ezeztatuko da.
XVII. KAP.
1. Alabainan, Jauna, handiak dira zure juiamenduak, eta ezin-erranezkoak
zure hitzak; horren gatik zeihertu dira arima ikhasigabeak.
2. Ezen gaixtaginak, beren ustean nausi zitazkeenean jendaki sainduari,
ilhunbe eta gau luze batetako lokharriez hestutuak egon dira, beren
etxeetan hertsiak, bethiereko probidentziaren ihes.
3. Eta uste zutenean gordeak egon beren bekhatu beltzen azpian,
ahanzpeneko estalgi ilhunaren-pean barraiatuak izan ziren, laztura izigarrian,
eta harridura gaitzaz nahasiak;
4. Ezen hekiek idukitzen zituen zilhoak etzituen beldurretik zaintzen,
zeren jausten zen harrabotsak asaldutan ezartzen baitzituen, eta mamu
beltz batzuek, hekiei agertuz izialdura ekhartzen baitzioten.
5. Eta etzen suaren indarrik hekiei argia eman ziozoketenik, eta izarren
dirdiradura garbiak etzezakeen argi gau lazgarri hura.
6. Agertzen zitzaioten, berriz, terrepenteko su bat, izialduraz bethea;
eta haren beldurrak jorik, sistez baizik agertzen etziren mamuek gaitzagoak
oraino iduriarazten zaroezten ikhusten zituztenak.
7. Eta aztien antzea izan zen irrigarri ezarria, eta zuhurtziazko espantuak
laidorekin azurriatuak;
BIBLE SAINDUA (II) Jean Pierre Duvoisin
8. Ezen arima erkhitzen hari zirenetarik, izialduren eta asalduen iraiztea
agintzen zutenak, berak zauden erkhitzen, beldurrez betheak, ororen
irrigarri.
9. Alabainan izigarrikeria hekietarik deusek nahasten ez bazituzten
ere, ikharan hiltzen ziren, abereen iragaitzak eta sugeen xixtuek lazturik,
eta niholazere ihes ezin egin dakiokeen airea ikhusi nahigabe.
10. Ezen nola tzarkeria izikor baita, bere kondenamenduaren lekhukotasuna
ematen du; alabainan kontzientzia nahasiari gaitza heldu zaio
bethi gogora.
11. Alabainan beldurra ez da deusere bertzerik, baizik-ere gogoko
laguntza-etsia bat.
12. Eta zenbatez barnetik baitu igurikimen txarragoa, hanbatez handiagoa
daduka oinhaze ematen dioten arien ezjakina.
13. Hekiek aldiz, zeinak, ifernu behereetarik eta gainetarik heldu
zitzaioten gau zinez latz hartan lo ber batean lo baitzauden,
14. Batzuetan mamuen beldurrak zerabilzkan; bertze batzuetan arimaren
erkhidurak arthikiak zaduzkan; ezen terrepenteko eta ustekabeko
izialdura bat gainera ethorri zitzaioten.
15. Gero, baldin hekietarik norbait erori bazen, burdinarik gabe presondegian
hertsia bazagoen;
16. Ezik basherritar zenbait, edo artzain, edo lur-lanetako langile bat
atzemana bazen; ezin-bertzezko premia jasaiten zuen;
17. Ezen oro ilhunbeen lokharri beraz lothuak ziren. Nahiz haizearen
xixtuak, edo xorien kantu eztiak zuhaitzen adar hostotsuen artean,
edo ur lasterraren gargarak,
18. Edo harri anbilduen harrabots handiak, edo dostatzen hari ziren
abereen laster ikhusten etzutenak, edo marrumaz zauden basabereen orro
hazkarrak, edo mendi goretarik ihardesten zuen oihartzunak, orok izialduraz
ethenarazten zituzten.
19. Lur guzia ezen argi arraso batez argitua zen eta trabarik gabe lanei
jarraikitzen zen.
20. Bakharrik hekien gainean zen ezarria gau dorphe hura, gainera
ethorri behar zitzaioten ilhunbeen itxura. Beraz beren buruak ilhunbeak
baino jasangaitzago zituzten.
XVIII. KAP.
1. Bada, argi ederrean zauden zure sainduak, eta gaixtaginek aditzen
zuten hekien mintzoa, bainan etzuten ikhusten hekien begithartea. Eta
sainduek handiesten zintuzten, zeren gaitz berak etzituzten jasaiten.
414 415