BIBLE SAINDUA (III) Testament Berria - Armiarma

XII. KAP.
1. Aitzinean dugunaz geroztik hanbateko lekhuko araldea, athera gaiten
sortha guzien azpitik; utz dezagun inguratzen gaituen bekhatua; eta
jasankortasunaren bideaz dugun laster egin guretzat dagoen gudura;
2. Begiratuz Jesusi, fedearen emaileari eta bethetzaileari, zeinak bizitze
gozo bat bere eskuko zuelarik, ahalkea arbuiatuz jasan baitu gurutzea,
eta orai jarria baitago Jainkoaren tronuaren eskuinean.
3. Bekhatoreen ganik hanbateko bihurrikeria jasan duena ekharrazue
beraz gogoan; beldurrez eta eror dakizuen bihotza eta ahiturik geldi zaitezten.
4. Ezen ez duzue oraino, bekhatuaren kontra gudukatuz, odoleraino
iharduki;
5. Eta ahantzi duzue zuei, ume batzuei bezala, errana den hitz gozagarri
hau: Ene haurra, Jaunaren ganikako kridantzamenduaz ez izan axolagabe;
eta akiduran ez eror azurriatzen zaituenean.
6. Ezen Jaunak gaztigatzen du maite duena, eta azotatzen bere umetzat
aithortzen duena.
7. Ihardukazue kridantzamenduko orduan. Jainkoak ume batzuei
bezala erakhusten darotzue bere burua; zein da ezen haurra bere aitak
azurriatzen ez duena?
8. Baldin ez bazarete azurriatuak, bertze guziak hala direnean, bazterrekoak
zarete beraz, eta ez zuzenbideko umeak.
9. Gure gorphutzaren aitei, azurriatu gaituztenean, ikhustate ekharri
badiotegu, zenbatez jautsiago ez dugu izateko izpirituen Aitaren alderat,
hala ardietsiko baitugu bizia?
10. Bada, gure aitek, egun laburretako bizi hunen arietan, kridantzatzen
gintuzten, iduritzen zitzaiotenaren arabera; Jainkoak ordean, on
denaren arabera, kridantzatzen gaitu, gu bere saindutasunean sarraraztea
gatik.
11. Bada, kridantzaldiak orduaren gainean ez du bozgarri iduri, bainan-bai
atsekabegarri; gerorat ordean hartaz froatuak direnei ekhartzen
diote zuzentasuneko fruiturik soseguzkoenak.
12. Goiti zatzue beraz zuen esku ahituak eta zuen belhaun eroriak,
13. Eta zuen oinei eragiozuete urhatsa xuxen; arren-eta nihork ez
dezan mainguturik zeiherrerat egin, bainan lehenago finka dadien onean.
14. Guziekin bakea bilha zazue eta biziaren saindutasuna, zeina gabe
nihork ez baitu ikhusiren Jainkoa;
BIBLE SAINDUA (III) Jean Pierre Duvoisin
15. Begiratuz nihork ez diozon Jainkoaren graziari hutsegin; beldurrez-eta
erro kharats zenbaitek, aldaskak arthikiz goiti, poxelu egin dezan,
eta hartaz khutsatuak izan ditezen hainitzak.
16. Berautzue nihor izan ez dadien lizunik edo tzarrik hala-nola
Esau, zeinak jaki batentzat saldu baitzuen bere premutasuna.
17. Jakizue ezen, nola ondoan nahi baitzuen benedizionearen primantza,
hastandua izan zela; etzuen alabainan aitaren urrikiarazteko biderik
aurkhitu, nigarrekin galda zezan arren.
18. Etzarete hurbildu uki daitekeen mendi bati, erretzen duen su bati,
xirimola, hedoi eta phesia batzuei,
19. Turuta baten durrundari, eta halako mintzo bati, non aditu zutenek
galdatu baitzuten hitza etzakioten gehiago berei buruz athera.
20. Alabainan ezin jasan zezaketen solas hau: Abere batek berak ukitzen
badu mendia, harrikatua izanen da.
21. Eta ageri zena hain zen lazgarri, non Moisesek erran baitzuen:
Izitua eta ikharatua nago.
22. Zuek ordean hurbildu zarete Siongo mendiari, eta Jainko biziaren
hiriari, zeruko Jerusalemeri, eta asko miletako aingeru multzoaren
gana,
23. Eta zeruetan iskribatuak diren lehen-sorthuen Elizara, eta guzien
juie den Jainkoaren gana, eta zorionera helduak diren prestuen izpirituen
gana,
24. Eta batasun berriko arartekoaren gana, Jesusen gana, eta ixuri
den odolera, zeina mintzo baita Abelena baino gorago.
25. Berautzue arbuia mintzo zaitzuena. Alabainan lurraren gainean
mintzo zenean arbuiatu zutenak ezin itzuri badire, hanbatez gutiago,
zerutik mintzo denean baztertzen garenak.
26. Haren mintzoak orduan ikharatu zuen lurra; orai aldiz agintza
berri bat egiten du, dioelarik: Oraino behin ikharatuko dut, ez bakharrik
lurra, bainan zerua ere.
27. Bada, dioenean: Oraino behin, garbiki dio aldakizun diren gauzak
aldatuko dituela, beren aldia egina duten bezala, ezin-aldatuzkoak
direnak iraun dezaten bakharrik.
28. Hargatik ezin-aldatuzko erresumaren gozamena hartzean, badugu
grazia zeinaren bidez Jainkoa bere gogara zerbitzatu behar baitugu
beldur eta ikhararekin.
29. Ezen su erregarri bat da gure Jainkoa.
438 439