BIBLE SAINDUA (III) Testament Berria - Armiarma

TITORI
JAUN DONE PAULO APOSTOLUAREN
GUTUNA
I. KAP.
1. Paulo, Jainkoaren zerbitzaria, eta Jesu-Kristoren apostolua,
Jainkoaren hautetsien argitzeko fedean eta egiaren ezagutzan, zeina jainkotiartasunaren
arabera baita,
2. Eta zeinak baitakhar, Jainko gezurrik ez duenak mende guziak
baino lehenagodanik agindu duen bethiereko bizitzearen igurikimena;
3. Ezen muga ethorri denean, bere hitza agerrarazi du erantzupenaz,
zeinaren kargua, Jainko gure Salbatzailearen manuz niri emana izan
baitzait:
4. Titori, batasunean dugun fedearen araberako seme maiteari, erazia
eta bake Jainko Aitaren eta Jesu-Kritto gure Salbatzailearen ganik.
5. Kretan utzi zaitut, makhur direnak xuxen detzatzun, eta hirietan
gaindi ezar detzatzun aphezak, manatu ere darotzudan bezala.
6. Hartako nihor izan behar da estakurugabea, behin baizik ez
ezkondua; haurrak fededunak, zabarkeriako errankizunik gabeak eta
ethordunak dituena.
7. Aphezpiku bat ezen, Jainkoaren ministro den bezala, hobengabea
izan behar da; eta ez hanpurutsu, jauzkor, arnozale, joile, irabazi itsusien
gose;
8. Bainan arrozkin, eme, gurbil, zuzen, saindu, begiratu,
9. Fedeko hitzak daduzkana, irakhatsi zaizkon bezala; gai izan
dadientzat, irakhasmen onaz bertzeen argitzeko eta bihurtzen direnen ixilarazteko.
10. Ezen asko badire, ingurebakikakoetan bereziki, bihurriak, elhe
huts erraleak eta enganatzaileak,
11. Ixilarazi behar direnak, etxe osoak nahasten dituztenak, irabazi
zikhin baten gatik behar ez dena irakhatsiz.
12. Hekietarik batek, hekien beren profetak erran izan du: Kretarrak
bethi gezurti, abere tzar, trinpoil alfer batzu dire.
13. Egiazkoa da lekhukotasun hori. Aria hortaz, garrazki azurria
zatzu, garbi egon ditezen fedean,
BIBLE SAINDUA (III) Jean Pierre Duvoisin
14. Beharria eman gabe Juduen elhe xaharrei, eta egiatik gibelatzen
diren gizonen manamenduei.
15. Garbientzat, gauza guziak garbi dire; khutsatuentzat berriz, eta
fedegabekoentzat, deus ez da garbirik; bainan lohituak dire hekien gogobarneak.
16. Jainkoa ezagutzen dutela, ahoz aithortzen, beren egintzez ordean
ukhatzen dute, hasgarri direnaz geroztik, sinhesgogor eta eginkari onetako
ez gai.
II. KAP.
1. Zuk ordean irakhasmen onari dagozkion gauzak irakhatsatzu.
2. Zaharrak izan beitez gurbil, xahu, umo; fedean, karitatean, jasankortasunean
garbi;
3. Atsoak halaber egon beitez bizitze saindu batean, ez gaizkikari,
arnozale, bainan ongiaren irakhaste,
4. Neskatxei irakhasteko zuhur izaten, beren senharren eta umeen
maithatzen;
5. Umo, garbi, begiratu izaten; etxeaz artha hartzen; eme eta beren
senharrei ethordun izaten, Jainkoaren hitzak ez dezan burhorik jasan.
6. Hertsa zatzu gizon gazteak ere begiratu izatera.
7. Gauza guzietan zure burua eginkari onen irakhasbide emazu,
zure irakhasmenaren garbitasunaz, zure bizitze itzalgabeaz, zure sentontasunaz;
8. Zure irakhasmena izan bedi narriorik eta erratekobiderik gabea,
ahalketan geldi dadien ixterbegia, guretzat gaizki mintzatzeko biderik ez
izanez.
9. Ekhar zatzu sehiak beren nausiei ethordun izatera, orotan hekien
gogara egitera, deusetan ez bihurtzera,
10. Maularik ez egitera, bainan gauza guzietan fideltasun oso baten
erakhustera; arren-eta guzien begietara eder agerraraz dezaten gure
Jainkoaren irakhasmena.
11. Ezen gizon guziei agertu zaiote Jainko gure Salbatzailearen grazia,
12. Argitzen gaituelarik, arren-eta tzarkeriari eta mendeko lehiei ukho
eginik, mende huntan bizi gaitezen begiratuki, zuzentasunean eta jainkotiarki,
13. Igurikiz guk igurikitzen dugun Jainko handiaren eta Jesu-Kristo
gure Salbatzailearen ospezko ethorpena;
416 417